عـلإ بـن زياد حارثي, از ياران حضرت علي(ع) بيمار شد. حضرت, به ديدن او رفت. هنگامي که خانه بزرگ او را ديد, فرمود:(بـا ايـن خـانـه بـزرگ و گسترده در دنيا چه کار مي کني؟ در حالي که نيازت به چنين خانه اي در آخرت بيش تر است.)امام, با اين جمله, به بزرگي خانه او خرده مي گيرد. سپس مي فرمايد:(بله مي تواني با اين خانه به آخرت برسي, در آن ميهماني کني صله رحم کـني و حقوق حق داران را اظهار کني که در اين صورت به وسيله خانه ات به آخرت رسيده اي.)وقـتـي علإ ديد که حضرت علي(ع) بر خانه گسترده او, با اين شرط که با آن خـانـه آخـرت خـود را آباد کند, صحه گذاشت, به گلايه از برادر خود عاصم بن زياد پرداخت.حضرت پرسيد: مگر او چکار مي کند؟علإ گفت: او لباس خشن پوشيده و دنيا را ترک گفته است.