بررسي: - امام خمینی (ره)، ساده زیستی و مسأله شأن نسخه متنی

هنگامي که او را آوردند فرمود:

(اي دشمن خويشتن! شيطان بر تو چيره گشته است, چرا به اهل و فرزندانت رحـم نـمـي کني؟ آيا فکر مي کني خداوند روزيهاي خوشگدار و دلپذير را حلال کرده و با اين حال کراهت دارد که از آن برگيري؟...)

عاصم گفت: اي اميرمومنان: خودت را ببين با اين لباسهاي خشن و غذاهاي خشک؟!

حضرت فرمود:

(خـداونـد بـر امـامـان عـادل واجب کرده است که زندگي خود را همانند ضعيفان تقدير کنند تا فقر فقرا بر آنان سخت نيايد.)

بررسي:

روشـن اسـت کـه حـضـرت عـلي(ع) به عاصم اجازه نمي دهد که غذاي سخت و نـاگـوار بخورد و لباس خشن بپوشد, چون عاصم يک فرد معمولي جامعه است و خـانه بزرگ برادرش علإ را نيز, مورد تاييد قرار مي دهد و وقتي بحث خـودش پيش مي آيد مي فرمايد: امام عادل بايد چنين باشد. نمي فرمايد:

مـن از زهـد خـوشم مي آيد, بلکه مي فرمايد: (امام عدل بايد اين چنين باشد.)

بـرعکس امام, عاصم فکر مي کند بهره گرفتن از دنيا و خوب خوردن و خوب زنـدگي کردن, ناخوشايند است که امام بر اين فکر خدشه وارد مي سازد و بـه آن انتقاد مي کند و افزون بر اين, به او دستور مي دهد: شيطان را از خـود دور کـنـد و بـه زن و بـچـه خـود رحـم کـند, از پاکيزه ها و خوشگدارهاي دنيا بهره مند شود.

ولـي هـمـين علي(ع) وقتي که مي شنود استاندارش در جلسه اي که غذاهاي

رنـگـارنگ داشته و پول داران جمع بوده اند, از بينوايان خبري نبوده, شـرکـت کرده, او را سخت سرزنش مي کند. (نهج البلاغه, نامه 45) پيداست مـقـام حکومتي داشتن اقتضا مي کند که انسان از پول داران, زراندوزان و مـرفـهان دوري گزيند, يا دست کم, آنان و مستضعفان را در کنار هم و در يـک سـطـح قرار دهد و براي آنان ارزشي برابر در نظر بگيرد و باور داشته باشد.