لطفا منتظر باشید ...
کـم کـم بـحـث شـان و اعتبار به جايي رسيده است که ساده زيستن و نگه نـداشـتـن شـوون اعتباري را, شماري از فقيهان, خوار کردن نفس دانسته اند و ساحت أمه را از اين کاستي به دور.آقـاي حکيم پس از نقل سخن صاحب جواهر و اشاره به سخنان ديگر فقيهان, نوشته است:(لايـظن امکان الالتزام بانهم(ع) کانوا يوقعون انفسهم في المهانه
التي تـکون حرجيه. کما انه لم يعلم وقوع ذلک منهم في حج الاسلام علي نحو لم يـکـونـوا مـستطيعين الا بذلک. اما ما في صحيح ابي بصير فقد عرفت انه معارض بغيره مما يجب تقديمه عليه.)39گـمـان نـمي رود بتوان پذيرفت و پاي بند شد که أمه اطهار(ع) پيوسته نـفـس خـود را بـه خواري رنج آور مي افکنده اند. همان گونه که معلوم نـيـسـت سوار شدن بر شترهاي آن چناني در حجه الاسلام بوده, به گونه اي که تنها استطاعت حج به آن گونه را داشته اند.ايـشـان, بـا يـک کـلـمه (لايظن) و يک کلمه (لايعلم) خواسته اند تمامي روايـات سـاده زيستن و حج بي پيرايه پيامبر اکرم(ص) و أمه اطهار(ع) را پـاسخ دهند, در حالي که اين گونه پاسخ گفتن وقتي درست است که اصل وجـود شـان پـذيرفته شده باشد, آن گاه نگه داشتن آن در خواري افکندن نـفس است, ولي از آيات و روايات گوناگون و فراوان استفاده مي شود که ديـن بـراي بي اعتبار کردن اين گونه شانها اعتباري و غير واقعي آمده است.
