نتيجه: - امام خمینی (ره)، ساده زیستی و مسأله شأن نسخه متنی

نتيجه:

1. در آيات و روايات, هيچ دليلي بر جايز و واجب بودن نگهداشت شانهاي اعـتـبـاري و شـانهاي پديد آمده از عنوانهاي اعتباري يافت نشد, بلکه لبه تيز حمله انبيإ و اوليإ متوجه اين شان بود.

2. نـيـازهـاي انسان فراتر از نيازهاي مادي اوست و همان طوري که بدن افـراد تـفـاوتـهـايـي دارد, روح و روان آنان نيز تفاوتهايي دارد که نـگـهـداشـت آنها لازم است و

بازشناخت آن به عهده خود افراد است: (بل الانسان علي نفسه بصيره.)105

3. برآورده ساختن نيازهاي دروني, بايد از اموال شخصي خود طرف باشد و از بيت المال نمي توان استفاده کرد.

4. کـساني که نگهداشت شان را واجب يا جايز مي دانند, تامين هزينه آن را بـه عهده اموال شخصي آنان مي دانند و استفاده از بيت المال را در اين راه جايز نمي دانند.

5. ساده زيستي در گرو حل فقهي مساله شان است و با واجب بودن نگهداشت شان, جايي براي ساده زيستي نمي ماند.

6. شان به معناي اعتباري آن, در کتابهاي فقهي سابقه طولاني ندارد.

7. محروم ساختن سادات از زکات به خاطر نگهداشت شان نبوده, بلکه براي نـگـهـداشـت حـال فـقـيـران بوده است و اين که مردم نپندارند پيامبر اکـرم(ص) خـواسـته از حکومت و مقام خود راه درآمدي براي اهل بيت خود باز کرده باشد.

8. پـاره اي از کـارهـا و سخنان پيامبر اکرم(ص) يا أمه اطهار(ع) که شـايد از آنها نگهداشت شان و شانيت استفاده شود, علتهاي ديگري دارد, بنابراين نمي توان گفت که آنان براي شان اعتباري قأل بوده اند.

بـا تـوجه به آنچه بيان شد, اگر همه صاحبان فتوا بپذيرند که نگهداشت شـان واجب نيست, و فتواي خود را در بحث حج و مانند آن اصلاح کنند, آن گـاه راه بـراي سـفـارش, سـاده زيستي يا فتواي به ساده زيستي و بيان امـور اخلاقي باز مي شود وگرنه سفارش به ساده زيستي با فتواي به واجب بـدون نگهداشت شان, ناسازگار مي شود. سفارش به ساده زيستي از سوي هر کـسـي, گـرچـه از سـوي امام امت که همگان عاشق روش, منش و ساير صفات اويند, به سرانجام نمي رسد.

و هـمـيـن گـونه که در اين سالها جامعه با شتاب به سوي زيب و زيور و زنـدگي پر زرق و برق پيش رفته باز هم با همين شتاب به پيش خواهد رفت و کـم کـم سـاده زيـسـتي انبيا و اوليإ به يک امر اسطوره اي دگرگون خواهد شد.