آشنایی با قرآن جلد 7

يك وقت كسى دروغ به
خدا مى بندد و مثلا در مورد مساله اى از مسائلى كه در رساله ها داريم مى گويد :

حكم الله اين است
در
صورتى كه حكم الله اين نيست . از اين بالاتر اين است كه كسى بيايد ادعا كند كه من پيغمبر خدا هستم . اين
دروغ بستن به خداست ولى خيلى بالاتر از آن قبلى است . اين فرد دارد ادعا مى كند كه خدا من را به
پيغمبرى مبعوث كرده است
ديگر ظلمى از اين بالاتر نيست .

و در رديف اين ظلم اين است كه انسان افتراى
منفى به خدا ببندد
يعنى كسى را كه خدا فرستاده است بگويد او را خدا نفرستاده است . اين هم باز دروغ
بستن به خداست .

يك وقت خدا كسى را نفرستاده است و فردى به دروغ مى گويد خدا من را فرستاده است و يك وقت
خدا كسى را فرستاده است و فردى مى گويد :

نه
من مى فهمم
من اطلاع و خبر دارم كه خدا هيچ كس را
نفرستاده است . اين هم در رديف آن است
يعنى تكذيب انبياى حقيقى و واقعى
چيزى در رديف ادعاى پيغمبرى
كردن است و اين قدر اين ظلم فاحش است .

در اين آيه همين قسمت اخير ذكر شده است :

( " و من اظلم ممن افترى على الله الكذب " )

چه كسى ستمگرتر است
از آن كه به خدا دروغ مى بندد ؟

در اينجا بحث در مورد كسانى است كه پيغمبر راستين را تكذيب كرده اند نه
كسانى كه ادعاى پيغمبرى كرده اند
چون بعد مى فرمايد :

( " و هو يدعى الى الاسلام " )

در حالى كه خود او
به سوى اسلام دعوت مى شود . آدمى كه اسلام را شناخته است
آدمى كه براساس بشارتهاى گذشته و براساس
آيات و بينات و معجزات مى داند كه اين شخص
پيغمبر خدا و از طرف خداست و مع ذلك خودش را به نادانى مى
زند و مى گويد :

نه
دروغ است
اين شخص پيغمبر نيست
به اين وسيله با تكذيب پيغمبر به خدا دروغ مى بندد .

( " و الله لايهدى القوم الظالمين " )

خدا مردم ستمكار را هرگز هدايت
نمى كند تا چه رسد به اين بزرگ ستمكاران
كه " اظلم " هستند
ظالمترين ظالمان عالم هستند .