لطفا منتظر باشید ...
تكيه قرآن بر حذر از منافقين
مساله اى كه فوق العاده توجه انسان را به خود جلب مى كند اين استكه در قرآن بيش از هر كتاب ديگرى روى احتياط و حذر از منافقين تكيه شده است . شما در هر كتاب مذهبى
ديگرى مى بينيد كه صحبت از مومن و كافر است
ولى قرآن در مقابل مومن
دو گروه را قرار مى دهد :كافر و
منافق . مومن
يعنى يك انسان با ايمان يكچهره كه چهره درونش ايمان و چهره برونش هم ايمان است . كافر
يعنى يك انسان بى ايمان يكچهره كه چهره درونش بى ايمانى و چهره برونش هم بى ايمانى است . ولى منافق يك
بى ايمان دو چهره است كه چهره درونش بى ايمانى و چهره برونش ايمان است . اين اگر مساله اى بود كه
اختصاص به همان گروه منافقين مدينه مى داشت اينهمه آيه در مورد منافقين نازل نمى شد . اين قضيه به صدر
اسلام هم اختصاص نداشته و براى ذيل اسلام و بلكه براى دنيا هميشه بوده است .نكته ديگر اين است كه نفاق از مختصات بشر است . معمولا در حيوانات اثرى از نفاق يعنى دوچهرگى و دورويى
ديده نمى شود . شايد خيلى به ندرت در بعضى از حيوانات زيرك چنين چيزى ديده شود
يعنى حيوان به حالتى
بر ضد حالتى كه داراست تظاهر كند . حيوان اگر خشم بگيرد آثار خشم در صدايش و حنجره اش ظاهر مى شود
اگر
خوشحال شود فورا جست و خيز مى كند
اگر دردش بيايد ناله مى كند . هر صدايى از حيوان يك نشانه واقعى است
از حالتى كه دارد و ميان حالتش و آن صدا يا علامتى كه از خود بروز مى دهد اختلاف نيست
اين انسان است
كه اين قدرت را دارد كه ممكن است با يك نفر در نهايت درجه دشمن باشد و در دلش حقد و كينه او را داشته
باشد ولى وقتى با او بنشيند تظاهر به دوستى كند و با چهره باز برخورد كند و اظهار خوشوقتى و خوشحالى
كند . اكثر تعارفاتى كه در ميان مردم معمول است نوعى نفاق است براى اينكه دروغ است .
