لطفا منتظر باشید ...
سه نوع امتحان
گاهى امتحان همان است كه به آن اختبار و آزمايش مى گوييم كه شخص امتحان كننده وقتى مى خواهد مجهولىرا تبديل به معلوم كند آزمايش مى كند .مثلا مواد غذايى را به آزمايشگاه مى برند براى اينكه ببينند سالم است يا نه . اين امتحانى است كه هدف
امتحان كننده از آن اين است كه مى خواهد حقيقتى را كشف كند . در مورد خداوند متعال نسبت به بندگان
چنين امتحانى معنى ندارد .نوع دوم امتحانى است كه براى اتمام حجت است يعنى براى اين است كه به خود امتحان شونده[ امرى را] ثابت
كنند . يك معلم كه در طول سال با دانشآموز كار مى كند
خودش مى داند كه به كدام دانشآموز بايد نمره
قبولى بدهد و به كدام نمره رد بدهد
به كداميك بايد بيست بدهد
به كداميك نوزده و به كداميك چهارده
ولى مسلم است كه اگر امتحان نكرده بخواهد اين نمره ها را بدهد غير از آن كسى كه بيست گرفته همه اعتراض
مى كنند . او امتحان مى كند تا بر همه روشن شود كه نمره هايى كه مى خواهد بدهد همه درست است . البته
ممكن است معلمى واقعا نتيجه امتحان را نداند ولى اگر هم بداند باز امتحان مى كند
براى اينكه مطلب
براى همه روشن باشد و اتمام حجت شده باشد . امتحان به اين معنا در مورد خداى متعال معنى دارد . ممكن
است خداى متعال بنده اى را مورد امتحان قرار بدهد براى اينكه حجت بر آن بنده تمام شود .نوع سوم امتحان كه مهمتر است[ به معناى] عمل تمرينى براى امتحان شونده است يعنى خداوند متعال كه
البته در مورد غيرخداوند متعال هم صدق مى كند انسان را در بوته اى قرار مى دهد براى اينكه در آن بوته
آنچه از استعداد در درون او هست به فعليت برسد . مثل آدمى كه خودش يا ديگرى را به آب مى اندازد براى
اينكه شنا ياد بگيرد .
