انسان کامل نسخه متنی

اعضايش كرخ باشد و راحت باشد و يا بهتر است حساس باشد و اين درد را درك كند ؟ اين دردي است كه در عين حال ، لذيذ هم هست ، چون دردي كه براي ديگران باشد ، هميشه لذيذ است . اين مطلب چه رازي دارد ؟ خدا خودش مي داند . همچنانكه درد ديگران داشتن لذيذ است ، درد هجران حق هم لذيذ است . بوعلي در اشارات درباره اين مسئله كه گاهي يك چيز درد هست ، ولي در عين اينكه درد است لذيذ است ، مثال مي آورد ( 1 ) . مي گويد اين نوع درد نظير خارش بدن است كه بدن خارش مي كند و سوزش دارد و انسان وقتي خارش مي دهد ، [ محل خارش ] درد مي كند و در عين اينكه درد مي كند ، خوشش مي آيد . اين درد ، درد تلخي نيست . اين درد ، دردي است كه جان را مي سوزاند ، اشك را جاري مي كند اما غم محبوب است ، غم مطلوب است . انسان از يك سلسله غمها هميشه فرار مي كند ، ولي چطور مي شود كه اگر به ما بگويند مجلس ذكر مصيبت امام حسين ( ع ) برقرار است و مجلس خيلي باحالي است ، مي خواهيم به آنجا برويم ؟ انسان تا دلش نسوزد و درد نگيرد ، اشك نمي ريزد ولي در عين حال انسان دلش مي خواهد به اين مجلس باحال برود ، اين درد را احساس كند و اين اشك را بريزد ، وقتي اين قطرات اشك مي ريزد ، انسان صفائي را احساس مي كند كه آن درد ، ديگر در مقابل اين ، چيزي نيست ، اين است درد انسانيت . خوشا به حال آن تن ها و بدنهائي كه روحهاشان فقط درد تن

1 خود بوعلي مي گويد كه اين مثال ، مثال دوري است