علي - عليه السلام - در زمان خلافت خود كار رسيدگي به شكايت را شخصا به عهده مي گرفت و به كس ديگري واگذار نمي كرد . روزهاي بسيار گرم كه معمولا مردم ، نيمروز در خانه هاي خود استراحت مي كردند او در بيرون دارالاماره در سايه ديوار مي نشست كه اگر احيانا كسي شكايتي داشته باشد بدون واسطه و مانع شكايت خود را تسليم كند . گاهي در كوچه ها و خيابانها راه مي افتاد ، تجسس مي كرد ، و اوضاع عمومي را از نزديك تحت نظر مي گرفت . يكي از روزهاي بسيار گرم ، خسته و عرق كرده به مقر حكومت مراجعت كرد ، زني را جلو در ايستاده ديد ، همينكه چشم زن به علي افتاد جلو آمد و گفت شكايتي دارم : " شوهرم به من ظلم كرده ، مرا از خانه بيرون نموده ، به علاوه مرا تهديد به كتك كرده و اگر به خانه بروم مرا كتك خواهد زد . اكنون به دادخواهي نزد تو آمده ام " . - " بنده خدا ! الان هوا خيلي گرم است ، صبر كن عصر هوا قدري بهتر بشود ، خودم به خواست خدا با تو خواهم آمد و ترتيبي به كار تو خواهم داد " . - " اگر توقف من در بيرون خانه طول بكشد ، بيم آن است كه خشم او افزون گردد و بيشتر مرا اذيت كند " .علي لحظه اي سر را پائين انداخت ، سپس سر را بلند كرد و در حالي كه با خود زمزمه مي كرد و مي گفت : - " نه به خدا قسم نبايد رسيدگي به داد خواهي مظلوم را تأخير انداخت . حق مظلوم را حتما بايد از ظالم گرفت و رعب ظالم را بايد از دل مظلوم بيرون كرد ، تا با كمال شهامت و بدون ترس و بيم در مقابل ظالم بايستد و حق خود را مطالبه كند " . - " بگو ببينم خانه شما كجاست ؟ " - " فلان جاست " . - " برويم " . علي به اتفاق آن زن به در خانه شان رفت ، پشت در ايستاد و به آواز بلند فرياد كرد : - " اهل خانه ! سلام عليكم " . جواني بيرون آمد ، كه شوهر همين زن بود . جوان علي را نشناخت ، ديد پيرمردي كه در حدود شصت سال دارد ، به اتفاق زنش آمده است . فهميد كه زنش اين مرد را براي حمايت و شفاعت با خود آورده است ، اما حرفي نزد علي - عليه السلام - فرمود :
لطفا منتظر باشید ...
