ترجمه الغدیر جلد 22
لطفا منتظر باشید ...
- دنيا انسان را از طاعت سازده باز مى دارد، و خدا هرگز از كردار انسانى غفلت ندارد. - اى دوست، اين زندگى جاى عيش و لذت نيست. تو چه مى دانى كه مرگ چه وقت فرا مى رسد؟ - مرگ، يكايك دوستان را از جمع ياران فرا مى خواند، و آنان نيز يكايك پاسخ مثبت مى دهند. - اى انسان نادان كه در معاش تلاش مى ورزى، و خوردن و آشاميدنت دلگرم داشته است. - اى انسانى كه بر جمع مال حريصى، آرام باشى كه فردا از حساب مال سوال خواهى شد. - بر زوال مال و خواسته و بر آنچه گذشته، تاسف مكن كه سرنوشت، آينده است. - فرداى قيامت، در برابر آن داورى كه به عدالت حكم خواهد راند و هرگز خطا نمى كند، چه مى توانيم گفت؟ - آن روز كه همه گويندگان فصيح و رسا سخن، در موقف سوال، لال و ناتوان خواهند بود، و ما در پيشگاه خدا چه خواهيم گفت - هر گاه از گفته ها و كردار، در آنروز از ما سوال شود. - هيچ عالمى، با علم خود، نمى تواند آنجا راه رستگارى جويد. - فقط اين اعمال ما است كه راه منحصر بفرد رهايى و رستگارى است.
و ابيات زير را كه در آن جناس كامل بكار رفته، چنين آورده است: - از اينهمه گناهان كه اندوخته اى، دست نگهدار. تو بر تحمل آتش جهنم توانائى ندارى. - آيا مى پسندى كه فرداى قيامت، بدون ذخيره علم و تقوى با خداى بزرگ ديدار كنى؟