لطفا منتظر باشید ...
شرح حال شاعر
مولى محمد مسيح- مشهور به مسيحا- پسر ملا اسماعيل فدشكوئى فسائى، كه در شعر فارسى " معنى " تخلص مى كرده، و در شعر عربى به " مسيح " متخلص بوده، دانشمندى فيلسوف و حكيمى گرانمايه و فقيهى متبحر و اديبى شاعر و خطيبى نويسنده بوده است، كه همه، او را به ذكر جميل ياد مى كنند. احوالش در " سوانح " شاگردش شيخ على حزين، و نجوم السماء ص 195 و فارسنامه ناصرى 230: 2 و ديگر منابع آمده است. دانش را، از استاد كل آقا حسين خوانسارى فرا گرفته است، و بسيار ازعلما نيز، از او تلمذ كرده اند، و شيخ الاسلامى شيراز را در زمان سلطنت شاه سليمان و شاه سلطان حسين به عهده داشت. و خطبه هاى بليغ از او، در روزى كه آن سلاطين به اريكه فرمان روائى نشسته اند، از او به يادگار مانده است. بسال 1127، در سن نود سالگى بدرود حيات گفته، و آثارارزنده اى دارد كه از آن جمله است: اثبات الواجب، رساله اى فارسى در قصر و اتمام، و حواشى بر حاشيه خفرى كه بر شرح تجريد نوشته است. اين رساله را، شيخ قمى در " الفوائد" الرضويه " 643: 1 ذكر كرده، و اظهار داشته است كه در كرمانشاه، آن را ديده است.ابن بشاره غروى
در گذشته بسال 1138اين سرزمينى است كه آثارش، همه دگرگون شده، و ماههاى درخشان در زير آن مدفون گشته است.
- خانه اى است كه بليه هاى بزرگ، روشنى را از آن زدوده، و ابرهايش سيل اشگ جارى كرده اند.
تا جايى كه مى گويد:
- من سيد شاعرانم. از خود دفاع نمى كنم، لكن در ميدان نثر نيز توانايم.
- مردم را به بهشت ره مى نمايم، برچمى سپيدبدست گرفته ام، كه بر آنها نور مى افكند،- چرا كه مدحتگر حيدر كرار عليه السلام دارنده تقوا، آن افتخارخلايق و پناهگاه مردم هستم.
- شيرى كه در ميدان جنگ- آنگاه كه پهلوانان، فرياد بر مى آورند و آتش جنگ شعله مى كشد-،- چنان حمله دهشتبارى مى كند، كه دشمنان، همه را درهم مى شكند.
- در ميدان مبارزه- كه اسبان تيز تار، بر يكديگر سبقت گيرند- اوست كه همه آنها را، از پاى در مى آورد.
- داماد پيغمبر است وپدر امامان و كسى است كه جانشينى پيغمبر، بوجود او والايى يافته است.
- اين مقام را در غدير خم احراز ازكرده، كه امكان ندارد كسى آن را انكار كند.
- آنگاه كه پيغمبر، در آن روز، بالاى منبرى از جهاز هيونان رفت، خداى توانا سخنانش را همى شنيد.
- از دو دست او، چنان چشمه كرم و بخشش بجوش آمد و خروشيدن گرفت، كه همه از نعمت آن بهره مند شدند.
- اورا چنان دانشهاى فرا گيرى است، كه ابرهاى خروشانش، همواره باران فيض بر همگان مى بارند.
- از گوهر الفاظش، " نهج البلاغه " پديد آمده، كه راز علوم را آشكار كرده است.
- هر گاه او نبود، در زمين خدا، كسى يك روز هم خدا پرستى نمى كرد و كافران. اقرار به حق نمى كردند.
