ترجمه الغدیر جلد 22

- دريغا كه اين روزگار، تفاوتى بين احمق نادان و سخنور دانا نمى گذارد.

- مادام كه تو به پاكى در ميان ما هستى، تحمل اين ناگواريها بر ما آسان و دوستى مابر قرار است.

و نيز گفته است:

- از من به آن سر زمينى

- كه فرسنگها دور مانده

- درود، و همواره اشگهايم نثار آن خاك باد.

- براى من، بسيار صعب و دشوار است كه بين ما، چنين فاصله اى باشد، چرا كه جان و روان من آنجا آرميده است.

- آنگاه كه از آن ريگستان بادى برخيزد، و بوى عرار آن ديار، مشام اين افتاده را بنوازد،

- بياد شما ياران مى افتم، اشك ديدگانم را مى پوشاند، و دل شيفته ام، از اين دورى ريش است.

- سخنم اينست كه از عشق خانمانسوز، شرارى در دل دارم، كه هر صبح و شام در سر كشى و رفت آمد است.

- آيا دوباره روزگار، آن روزهاى پر نعمتى را كه در كنار هم

- بدور از گزند دشمنان

- متنعم بوديم، باز مى گرداند؟

شرح حال اين شاعر، در خلاصه الاثر محبى ج 427 - 420: 3 ديده مى شود.

و بنابر آنچه مولف سلافه نقل كرده، پس از تفحص و تحقيق در تاريخ وفات شاعر، چيزى بدست نيامده، ظاهرا او بسال 1012 زنده بوده و پس از آن سال هم چندان عمر نيافته است. خداى متعال رحمتش كند.