ترجمه الغدیر جلد 22

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه الغدیر - جلد 22

عبدالحسین امینی؛ مترجمین: محمدتقی واحدی، علی شیخ السلامی، سید جمال موسوی، محمدباقر بهبودی، زین العابدین قربانی لاهیجی، محمد شریف رازی، علی اکبر ثبوت، جلال الدین فارسی، جلیل تجلیل

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

شرح حال شاعر

شيخ حسن آل ابى عبد الكريم مخزومى، يكى از شاعران شيعى قرن هشتم است. بر اين قصيده معروف اين شاعر، معاصرش علامه شيخ على شعهينى نظيره اى سروده است كه ذكر لاميه او را قبلا آورديم، و در ابيات زير به آن قصيده اشاره كرده است:
- او مجد و نسبى بس روشن دارد، همچون خورشيد كه در بلنديهاى آسمان دامن كشيده و مى درخشد.
- براستى چه نيكو گفته است شيخ بزرگوار و صاحب معالى على حلى، و با اين شعر خود، فضيلت بزرگى بدست آورده است:
- "درميان نياكان و اجداد بزرگ، هيچ جدى به كمال محمد صلى الله عليه و اله و سلم نيست، و در ميان بانوان، هيچ بانوئى همچون حضرت فاطمه وجود ندارد".

و خود اين نظيره گويى، گوياى شهرت شاعر و توانائى او در شعر است، و مى رساند كه در ميدان شعر و عرصه مسابقه چگونه گوى سبقت ربوده است. وشيخ سماوى در كتاب"الطليعه" بر آن است كه شيخ حسن بن راشد حلى- كه در همه علوم متبحر بوده است و تاليفات ارزشمند و قصايد ممتعى دارد- گوينده نظيره بوده، و سيد امين عاملى هم دراعيان الشيعه به ديگرى آنرا نسبت داده است، و نظرات گوناگون در اين زمينه ابراز شده است، و بر محققان است كه به جزء بيست و يكم اعيان- الشيعه ص 278 - 256 و جزء بيست و دوم آن
كتاب ص 89 مراجعه نمايند

علت عمده اينكه اين لاميه با اثر ديگران التباس مى شود، و گاهى بى هيچ فرقى از ديگران نقل مى شود، اينست كه اين چكامه در چندين مجموعه در خلال قصايد شيخ حسن بن راشد حلى ديده شده، در حالى كه با سبك و شيوه شعر او فاصله زيادى دارد، چنانكه بكلى از سبك شعرى ابن راشد حلى بيرون است، و شعر او در درجه اعلى روانى و انسجام و آراسته به قوت و استحكام است، و لاميه منسوب به اواين صفات را ندارد.

به هر حال، آنچه مسلم است، سراينده اين اثر، در قرن هشتم آنرا سروده چنانكه در پايان قصيده در ضمن بيتى، اين لاميه را فرآورده سال 772 هجرى معرفى كرده است، و چون تاريخ وفات شاعر بدست نيست، و از طرفى احتمال انتساب اين شعر بر او و بر ابن راشد متوفى قرن نهم پس از سال 830 وجود دارد، شرح حال اين شاعر را در رديف شاعران قرن نهم آورديم.
بسمه تعالى

/ 227