ترجمه الغدیر جلد 22

شاعر ما عاملى، قصيده هاى طولانى درمدح امير مومنان عليه السلام و رثاى فرزنداش امام سبط شهيد- سلام الله عليه- دارد. در مدح امير مومنان عليه السلام قصيده اى دارد، كه چنين شروع مى شود:

- روزگار، با من دشمنى كرد، و پيام دشمنى بمن رسانيد.

- و زمانه، با انواع بديها و نيرنگها، مرا هدف گرفت.

آنگاه پس از ابياتى مى گويد:

- اى سعد، مرا با درد و حرمان، از خود دور كردى، و مرا با رنج و تحمل سختى گذاشتى.

- بخدا كه هر گاه شيفته و عاشقى، بيا در بهترين آستانه ها اقامت كن.

- مركب خود را در سرزمينى نگاهدار، ونداده كه رسيدن به آرمانهايت فرخنده باد.

- كفشها را در اين آستان مقدس در آر، و بوسه بر خاك نه، و خداى را سجده كن.
- و آهنگ بوسيدن آستان امام و پيشوايى پرهيز كار نيكو سرشت نما.

- امامى كه پيشواى مخلوقات، و تجلى تقيو و فضيلت، و پرچم هدايت، و جامع همه مكارم و كمالات است.

- از نسل جوانمردان بزرگوار پر جلال شكوهمند.

- چندان كه گويى دريا است، اما دريايى كه آغاز و انجامش، همه شيرين و خوشگوار است.