- آيا نمى بينى كه گردش ايام، دايره وار بدنبال هم مى چرخد و سپرى مى شود، و در آن ميان، راهى به نجات نيست.
- زمانه، خوى بدى دارد كه همواره، از پس شادى اندوهى مى آورد. و مردم زمانه، اگر هم دير گاهى بزيند، كوچ خواهند كرد.
- بر اينكه قضا وقدر حتمى الهى حكمرانى كند، همواره خشنود و تسليم باش. و صبر و شكيبائى در اين راه، بس زيبا است.
- هر گاه خردمند هستى، عنان اين جهان را رها كن، زيرا ناله زنان ناله كننده را فرياد رسى نمى كند.
- چقدر شاهان و مالكان، كه دنيا نابودشان كرده، و ملك و مالكيتشان ناپذير شده است. اما ملك خدا بى زوال و جاودانه است.
- اين دنيا به چه كسى وفا كرده است؟ پيوسته حوادث دنيا، با لشكر مصائب بر ما مى تازد.
- و چه كسى از حمله او جان سالم بدر برده و از دسترس دنيا- و لو آدم قويدستى هم بوده- خود را نگهداشته است؟.
- جمع نيكان و ياران را مى پراكند، و خوشى آنها را بر هم مى زند. و هميشه قرين ملالت و دلتنگى است.
- در اين جهان، سود عين زيان، و صفا، عين تيرگى و ظلمت است. شيرينى همانا تلخى، و گرامى، همواره خوار و بى مقدار است.
- آنكه از اين جهان كوچ مى كند- و لو اينكه عيالوار باشد- به آرامش مى رسد، و كسى كه به دنيا دل بسته و به خاندان و عيال دل خوش كرده است، هلاك مى گردد.
- جانم فداى كسانى باد كه به نعمتهاى دنيا دل نبسته اند، و ناپاكيهاى جهان، دامنشان را نيالوده است.
- كسانى كه به ريسمانهاى اين جهان چنگ نزده، و آفات و دشنام و نيكنامى دنيا، آنها را فريب نداده است.
- كسانى كه در دنيا، عفاف و كفاف و زهد و تقوى و جزاى خير را برگزيده اند.
- اين كسان، خاندانى هستند كه خداوند آنهارا بر همه طبقات مردم- از بزرگ و كوچك- برترى داده است. اينان شكيبايان و ايثار گرانى هستند كه هستى خود را مى بخشند.
- ودر بخشش همچون سيلى هستند، لكن سيلى كه به باران و غطا سبقت مى گيرد همواره خدايرا حمد مى كنند و شكر و سپاس پروردگار بجاى مى آورند و راه رستگارى مردم را در روز قيامت هموار مى كنند.