ترجمه الغدیر جلد 22

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه الغدیر - جلد 22

عبدالحسین امینی؛ مترجمین: محمدتقی واحدی، علی شیخ السلامی، سید جمال موسوی، محمدباقر بهبودی، زین العابدین قربانی لاهیجی، محمد شریف رازی، علی اکبر ثبوت، جلال الدین فارسی، جلیل تجلیل

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید
- در آن روز در پيشگاه پيغمبرو دامادش على و دخترش زهراى بتول، چه عذرى خواهيم داشت؟ ".
- پس آن بزرگوار فرمود: " خدا بر شما پاداش نيك دهد، من در روز قيامت وسيله نجات شما هواهم شد 85 ".
- ياران حسين، چنان استوار ايستادند كه گويى كوههاى بلند بودند و در نثار جان همچون سيل روان جود مى ورزيدند و مى خروشيدند.
- شيران دلاورى، كه بيشه هاى مرگ، ميدان جولانشان بود، و برروى اسبان تيز رو آرام مى گرفتند.
- بزرگواران و بخشندگانى كه بذل جان، بخشش و هديه آنها محسوب مى شد، و تيرهايى بودند نوك نيزه هاى تيز آرامگاهشان بود.
- شيرانى كه از تيغهاى براق چنگال داشتند، بارانهايى بودند كه از خون سرخ سيل مى ساختند.
- آنگاه كه در روزگار، حادثه اى بزرگ و ناگوار روى مى داد، وجودشان بر دشمنان خيلى سنگين و تحمل ناپذير مى بود.
- اينان خروشيدند و حمله بردند و اندوه دل ازخاطر حسين زدودند، و با چنان عزمى بلند به جهاد برخاستند، كه بر بالاى ستاره سماك مكان دارد.
- صف نيزه هاى بلند اين مردان زره دار، همچون كوچه ها، نمايان است. و شمشيرهاى اين پهلوانان، همه كشيده وآماده است.
- و چنان جانبازى كردند كه ضربه تيغها و نيزه هاشان بر دشمنان سخت فرود آمد و دلاوريشان كوههاى بلند را متلاشى ساخت.
- شمشيرهاى برق زننده در بين تيغهاى ديگر پهلوانان بى همتاى و بى نظير و نيزه هاشان در شكافتن سينه دشمنان هولناك است.
- گرد و غبار ميدان كارزار، همچون ابر آسمانى، و درخشيدن تيغها، همانند برق و رعد به چشم مى رسد، و سيل خون در اين ميان جارى است.
- ياران حسين كه اطراف آن بزرگوار حلقه زده اند، گويى جوانان و بچه هاى شيرند كه پيرامون شير فراهم گشته اند.
- جانهاى گرامى خودرا در كف اخلاص نهاده و آماده جانبازى هستند. و هر آن كسى كه از جان خود مضايقه كند، خوار و ذليل است.
/ 227