بررسی نقش امام سجاد (ع) در رهبری شیعه نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
مى كردند. اين شيوه بيان در قالب «دعا و مناجات» متجلّى گشت كه بى شك، حتى از جهاد با شمشير و نبرد با سلاح گرم، مهم تر و مؤثّرتر بود; چرا كه امام(عليه السلام) با اين سبك بيان، تمام انديشه ها را به خود جلب كردند و توانستند جلوى سيل ويران گر اعمال ستمگرانى را كه به ناحق برگرده مردم سوار شده بودند، بگيرند. اين دعاها و مناجات ها در مجموعه اى كه به صحيفه سجّاديه معروف است و پس از قرآن كريم و نهج البلاغه بزرگ ترين و غنى ترين گنجينه حقايق و معارف الهى به شمار مى رود، گرد آمده است; به گونه اى كه از گذشته هاى دور، از سوى دانشمندان برجسته «اخت القرآن»، «انجيل اهل بيت(عليهم السلام) » و «زبور آل محمد(عليهم السلام)» نام گرفته است.(1)بنابراين، اين ادّعا كه «صحيفه سجّاديه در بين متقدّمين، از توجه كافى برخوردار نبوده است به طورى كه شيخ طوسى در مصباح المتهجّد و سيد بن طاووس در اقبال از اين كتاب و دعاهاى آن يادى نكرده اند و تنها در قرون اخير، با رؤيايى كه مرحوم مجلسى اول ديد(2)، به رواج و نشر آن اهتمام ورزيد»،(3) بى اساس است; چراكه برخلاف ادعاى مزبور، هم شيخ طوسى و هم سيد بن طاووس برخى از اين ادعيه را در كتاب هاى مذكور آورده اند.(4)
