2. احتجاج با عبّاد بصرى
امام صادق(عليه السلام) مى فرمايند: «عبّاد بصرى در راه مكّه، خدمت على بن الحسين(عليه السلام)رسيد و به او گفت: على، جهاد در راه خدا و دشوارى هاى آن را كنار نهاده اى و به سوى حج و خوشى هاى آن روى آورده اى؟! در حالى كه خدا فرموده است: «خداوند، جان و مال مؤمنان را از ايشان خريد تا برايشان بهشت باشد. آنان در راه خدا مى جنگند، مى كشند و كشته مى شوند; وعده اى است كه حقيقتاً در تورات و انجيل و قرآن به آن داده شده است. و چه كس از خدا به عهد خود وفادارتر است؟ مژده باد شما را به اين معامله كه انجام داديد، كه آن رستگارى بزرگى است.»(2) تو آن جهاد و آن وعده خدا را ترك كرده و به حج آمده اى؟»امام(عليه السلام)در جواب او فرمودند: «دنباله آيه را نيز بخوان.» عباد بقيّه آيه را خواند: «توبه كنندگان، پرستندگان، ستايشگران، روزه داران، ركوع كنندگان، سجده كنندگان، امركنندگان به معروف و بازدارندگان از منكر و حافظان حدود الهى; و مژده بده به مؤمنان.»(3)چون عبّاد دنباله آيه را تمام كرد. امام(عليه السلام)در جوابش فرمود: «هرگاه اين گونه افرادى را كه خداوند توصيف كرده است يافتى، در آن صورت،1 . ابن شعبه حرّانى، تحف العقول، ص 313 و 317.2 . توبه/ 111.3 . توبه/ آيه 112.