بررسی نقش امام سجاد (ع) در رهبری شیعه نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
امام(عليه السلام)با اين اندرزها سعى داشتند او را به خطاهايش متوجه كنند و به راه حق بازگردانند. سرانجام، حضرت با نوشتن نامه اى تند، او را به شدّت توبيخ كردند و راه و روشش را نكوهش نمودند. در فرازهايى از اين نامه، حضرت فرمودند:خدا ما و تو را از فتنه ها نگه دارد و بر تو نسبت به آتش جهنم ترحّم كند، چه اين كه در حالتى به سر مى برى كه هر كس حالت تو را بداند، شايسته است بر تو رحم آورد...ببين كه فردا در پيش خدا چه وضعى خواهى داشت، وقتى از تو در مورد نعمت هايش بپرسد كه چگونه آن ها را رعايت كردى و حجّت هايش كه چگونه ادا نمودى، مپندار كه خدا عذرهاى تو را مى پذيرد و بر تقصير و كوتاهى تو راضى است! خداوند در كتابش از علما عهد گرفته كه «حجت ها را براى مردم آشكارا بيان نمايند و آن ها را كتمان نكنند.»(1) بدان! كم ترين چيزى كه كتمان كرده و سبك ترين بارى كه برداشته اى اين است كه وحشت ستمگران را به اُنس تبديل كرده اى و با نزديك شدن به آنان و اجابت دعوتشان، هرگاه خواسته اند، راه ستمگرى را برايشان هموار كرده اى. چه قدر مى ترسم كه فردا قرين گناهت شوى و همنشين خائنان گردى و از آن چه به خاطر كمك بر ظلم ظالمان گرفته اى و اموالى كه به ناحق از عطاياى آنان كسب كرده اى، سئوال شوى!چيزهايى كه حق تو نبود وقتى به تو دادند، گرفتى. به كسى نزديك شدى كه نه حقى را به صاحبش باز گرداند ونه باطلى را رد كرد. تو دوستدار دشمن خدا
