بررسی نقش امام سجاد (ع) در رهبری شیعه نسخه متنی

يارانشان را در سه مركز مهم جهان اسلام در آن روزگار (كوفه، شام و مدينه) با صداى بلند به گوش مردم رساندند و افكار عمومى را بر ضد حاكمان اموى برانگيختند و مقبوليت و مشروعيت آن ها را زير سئوال بردند، براى آن كه اين فاجعه به دست فراموشى سپرده نشود، با گريه بر شهيدان اين فاجعه و زنده نگه داشتن خاطره آنان، نوعى مبارزه منفى عليه حكومت وقت به راه انداختند. هنگام افطار، براى امام سجّاد(عليه السلام) غذا و آب مى آوردند و مقابل آن بزرگوار مى گذاردند. تا نگاه حضرت به آب و غذا مى افتاد، مى فرمود: «به خدا قسم، پسر پيامبر(صلى الله عليه وآله) گرسنه و تشنه كشته شد.» و پيوسته اين جمله را تكرار مى كردند و اشك مى ريختند. اين روش بيست سال ادامه داشت تا حضرت از دنيا رفت.(1)

روزى يكى از غلامان ايشان گفت: اى فرزند رسول خدا، آيا غم و اندوه شما پايانى ندارد؟

حضرت فرمود:

واى بر تو، يعقوب دوازده فرزند داشت كه يكى از آنان ناپديد شد، در مصيبت فراق او، مويش سپيد، كمرش خم و چشمانش نابينا شد، در حالى كه فرزندش زنده بود. ولى من ناظر شهادت پدر، برادر و هفده نفر از خاندانم بودم. با اين همه، چگونه حزن و اندوهم تمام شود و گريه ام كم گردد؟(2) امام صادق(عليه السلام)، حضرت سجّاد(عليه السلام) را يكى از پنج نفرى(3) شمرده اند كه

1 . ابن طاووس، اللّهوف فى قتلى الطّفوف، ص 121.

2 . ابونعيم اصفهانى، حلية الاولياء، ج 3، ص 138; سيدبن طاووس، همان، ص 122; شيخ صدوق، الخصال، ص 618 ; اربلى، كشف الغمّة فى معرفة الائمّة، ص 314.

3 . گريه كنندگان پنج نفرند: حضرت آدم(عليه السلام) ، حضرت يعقوب(عليه السلام)، حضرت يوسف(عليه السلام)، حضرت زهرا(عليها السلام)و حضرت سجّاد(عليه السلام).