احكام سر بريدن و شكار كردن حيوانات - منتخب الأحکام نسخه متنی

احكام سر بريدن و شكار كردن حيوانات

(مسئله 687) اگر حيوان حلال گوشت را به دستورى كه بعداً گفته مى شود، سر ببُرند

ـ چه وحشى باشد، چه اهلى ـ بعد از جان دادن، گوشت آن حلال و بدن آن، پاك است: ولى

حيوانى كه انسان با آن وطى و نزديكى كرده و حيوانى كه نجاستخوار شده ـ اگر به

دستورى كه در شرع معيّن نموده اند، آن را استبرا نكرده باشند ـ بعد از سر بريدن،

گوشت آن حلال نيست.

(مسئله 688) حيوان حلال گوشت وحشى، مانند آهو وكبك و بز كوهى، و حيوان حلال

گوشتى كه اهلى بوده و بعداً وحشى شده، مثل گاو و شتر اهلى كه فرار كرده و وحشى شده

است، اگر به دستورى كه بعداً گفته مى شود، آنها را شكار كنند، پاك و حلال است: ولى

حيوان حلال گوشت اهلى، مانند گوسفند و مرغ خانگى و حيوان حلال گوشت وحشى كه به

واسطه تربيت كردن اهلى شده است، با شكار كردن، پاك و حلال نمى شود.

(مسئله 689) حيوان حلال گوشت وحشى، در صورتى با شكار كردن پاك و حلال مى شود كه

بتواند فرار كند يا پرواز نمايد. بنابراين، بچه آهو كه نمى تواند فرار كند و بچه

كبك كه نمى تواند پرواز نمايد، با شكار كردن پاك و حلال نمى شود و اگر كسى آهو و

بچه اش را كه نمى تواند فرار كند، با يك تير شكار نمايد، آهو حلال و بچه اش حرام

است.

دستور سر بريدن حيوانات



(مسئله 690) دستور سر بريدن حيوان آن است كه چهار رگ بزرگ گردن آن را از پايين

برآمدگى زير گلو به طور كامل ببُرند، و اگر آنها را بشكافند، كافى نيست.