لطفا منتظر باشید ...
حيض
«حيض» خونى است كه غالباً در هر ماه چند روزى از رَحِم زنها خارج مى شود و زن رادر موقع ديدن خون حيض «حائض» مى گويند.(مسئله 96) زنهاى سيّده، بعد از تمام شدن شصت سال قمرى «يائسه» مى شوند: يعنى
خونى كه مى بينند، محكوم به حيض نيست، گرچه داراى صفات آن هم باشد: و زنهايى كه
سيّده نيستند، بعد از تمام شدن پنجاه سال قمرى يائسه مى شوند. خونِ زمان يائسگى،
گرچه همه خصوصيّات خون حيض را دارا باشد و عين همان خون باشد و به حَسَب واقع، حيض
باشد: ليكن باز هم احكام حيض را ندارد و استحاضه است، چون معيار در احكام شرعى حيض،
آن است كه شارع آن را حيض قرار داده، نه هر حيض: كما اينكه مسافرى كه براى مثال،
كمتر از مسافت شرعى، يعنى سه فرسخ و نيم برود و برگردد، گرچه مسافر عرفى است، امّا
مسافر شرعى نيست كه احكام مسافر را داشته باشد.(مسئله 97) خونى كه دختر پيش از تمام شدن نُه سال و زن بعد از يائسه شدن مى
بيند، حيض نيست.(مسئله 98) دخترى كه نمى داند سيزده سالش تمام شده يا نه، اگر خونى ببيند كه
نشانه هاى حيض را نداشته باشد، حيض نيست و اگر نشانه هاى حيض را داشته باشد و
اطمينان به حيض بودنش پيدا كند، حيض است و معلوم مى شود كه بالغه شده است.(س 99) اخيراً برخى از پزشكان، با تجويز قرصهايى مخصوص براى بانوانى كه به سنّ
يائسگى رسيده اند، عادت ماهيانه آنان را به نحوى تنظيم مى كنند كه مثل قبل از
يائسگى، در هر ماه در تاريخ معيّن و به مدت معيّن، خون مى بينند و به عبارت ديگر،
براى جلوگيرى از مشكلات و بيماريهايى كه قطع عادت ماهيانه براى بانوان پيش مى آورد،
عادت ماهانه را استمرار مى دهند. چنين خونى، از نظر شرعى حكم حيض را دارد يا حكم
استحاضه را؟
ج ـ در فرض مزبور، شرعاً محكوم به استحاضه است و احكام آن را دارد. 5/5/75
(س 100) خانمى در طول ماه رمضان براى جلوگيرى از عادت ماهانه، از قرص ضد باردارى
استفاده مى كند و همراه با خوردن قرص، سه روز پشت سر هم، به مقدار خيلى كم لكّه
هايى مى بيند و بعد از ماه مبارك رمضان، قرص خوردن را قطع مى كند و خون حيض مى
بيند، آيا لكّه هاى قبلى ملحق به خون حيض است؟ آيا اين سه روز حيض مى باشد يا نه؟
ج ـ در صورتى كه در آن سه روز، موالات و پى درپى بودن حيض، محفوظ مانده و خون
هيچ قطع نشده است، آن سه روز هم حيض است: امّا اگر در هر روز مقدارى كم، لكّه خون
ديده است، حيض نيست. 30/4/69
احكام حائض
(مسئله 101)چند چيز بر حائض حرام است:1. عبادتهايى كه مانند نماز بايد با وضو يا غسل يا تيمّم به جا آورده شود: ولى
به جا آوردن عبادتهايى كه وضو و غسل و تيمّم براى آنها لازم نيست، مانند نماز ميّت،
مانعى ندارد:2. تمام چيزهايى كه بر جُنُب حرام است و در احكام جنابت گفته شد:3. جماع كردن در فَرْج و دُبُر، كه هم براى مرد حرام است و هم براى زن، اگرچه به
مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد: بلكه احتياط واجب آن است كه مقدار
كمتر از ختنه گاه را هم داخل نكند.
