احكام مُساقات - منتخب الأحکام نسخه متنی

احكام مُساقات

اگر انسان با كسى به اين قسم قرار بگذارد كه درختهاى ميوه اى را كه درختها يا منافع

آن، مال خود اوست و يا اختيار آن با اوست تا مدت معيّنى به آن شخص واگذار كند كه

رسيدگى نمايد و آب دهد و به مقدارى كه قرار مى گذارند، از ميوه آن بردارد، اين

قرارداد را «مُساقات» مى گويند.

(مسئله 486) قرارداد مُساقات در درختهايى مثل بيد و چنار كه ميوه نمى دهد، صحيح

نيست: ولى در مثل درخت حنا كه از برگ آن استفاده مى كنند يا درختى كه از گُل آن

استفاده مى كنند، اشكال ندارد.

(مسئله 487) مدت مساقات بايد معلوم باشد و اگر اول آن را معيّن كنند و آخر آن را

موقعى قرار دهند كه ميوه آن سال به دست مى آيد، صحيح است.

(مسئله 488) در مساقات بايد سهم هر كدام از طرفين، نصف يا ثلث حاصل و مانند

اينها باشد، و اگر قرار بگذارند كه مثلاً صد مَن از ميوه ها مال مالك و بقيّه مال

كسى باشد كه كار مى كند، معامله باطل است.

كسانى كه نمى توانند در مال خود تصرّف كنند



(مسئله 489) بچه اى كه بالغ نشده و يا بالغ شده، امّا رشد ندارد، شرعاً نمى

تواند در مال خود تصرّف كند.

(مسئله 490)ديوانه و سفيه، يعنى كسى كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مى

كند، نمى تواند در مال خود تصرّف نمايد.