((مـحاربه )) كه گاهى در متون اسلامى با عناوين ((حرابه ))، ((قطع الطريق )) و يا، ((سرقت كبرى )) از آن ياد مى شود از جمله جرايمى است كه سبب سلب امنيت و آسايش عمومى شده و مجازات آن در زمـره حـدود است ، و حد آن مورد اتفاق كليه مذاهب اسلامى است ، اما با وجود اين اتفاق نظر، در جـزئيـات مـسـاءله ديـدگـاهـاى مـخـتـلفـى وجـود دارد كـه بـه هـمـيـن دليل به بحث و بررسى نياز است .
1 ـ محارب در لغت و اصطلاح
1 ـ در مـفـردات راغـب آمـده اسـت كـه :((حـَرب ))بـه مـعنى گرفتن و سلب چيزى در حالت جنگ است ^(297). و ((مـحـاربـه )) مـصـدر بـاب مـفـاعـله مـى بـاشـد.((خـليـل الجـُر)) در مـورد ايـن كـلمـه مـى گويد:((حَرب )) با حركت راء به معنى سلب و گـرفـتن چيزى و با سكون راء به معنى جنگ و نزاع ^(298) و محارب به معنى جنگجو مى باشد.كلمه محارب از جمله اصطلاحاتى است كه بيشتر در كتاب حدود فقه به چشم مى خورد.ايـن اصـطلاح از نظر لغت شناسان به جنگجو اطلاق گرديده ،اما فقهاى اسلام براى آن تعريف خـاصـى دارنـد كـه دايره معناى لغوى آن را تنگ تر مى نمايد و آن شيوه خاصى از جنگ است : از ايـن رو بـه تـعـريـف ايـن اصـطـلاح در فـقـه شـيـعـه و اهل سنت مى پردازيم :
الف ـ تعريف محارب در فقه شيعه :
امام خمينى (ره ) در تعريف محارب چنين مى فرمايد: ((محارب كسى است كه سلاح خود را برهنه يا آماده مى كند و هدف او ترساندن مردم و ايجاد فساد در زمين باشد^(299).)) در اين تعريف ، سه ركن براى تحقق محاربه ذكر شده است :1 ـ سلاحى كه شخص آنرا برهنه و يا آماده كرده باشد.2 ـ ترساندن و ايجاد رعب و وحشت .3 ـ قصد ايجاد فساد.صاحب جواهر تعريف خود را از محارب به اين شكل بيان نموده است :((مـحـارب كـسـى اسـت كـه سـلاح خـود را بـراى تـرسـانـدن مـردم بـيـرون كـشـد و يـا آنـرا حمل نمايد^(300).)) در ايـن تـعـريـف علاوه بر تجهيز، قيد حمل سلاح به انگيزه ايجاد رعب و وحشت مردم نيز اضافه شـده اسـت .بـرخى از فقها گاه با ذكر قيودى دايره مفهوم محارب را تنگ تر و برخى ديگر با حذف بعضى از قيود، مفهوم آن را وسعت بخشيده اند.امـا نـقـطـه اشـتراك در همه اين تعريف ها استفاده از قدرت و زور به صورت آشكار براى ايجاد رعب و وحشت در جامعه مى باشد.
لطفا منتظر باشید ...
