نـكـتـه اول : در آيـه 279 بـقـره ((ربـاخـوارى )) جـنـگ بـا خـدا و رسـول شـمرده شده و در آيه 107 سوره توبه در مورد ساخت مسجد به دست منافقان براى دين زدايـى ، كـه از مـصـاديق ناامنى فرهنگى است ، هشدار داده و آن را ساخت سنگر براى دشمنان خدا مـعـرفـى مـى كـند. و در آيه 33 سوره مائده ، استفاده از زور و قدرت و اسلحه براى ترساندن مردم را كه از مصاديق بر هم زدن امنيت اجتماعى است بازگو مى نمايد.نـكـتـه دوم : در هـر سـه آيـه راه مـقـابله و يا پيشگيرى از بروز اين مشكلات اجتماعى را در آيات قـبـل و يـا بـعد آن توضيح مى دهد: راه پيش گيرى از رباخوارى را لزوم روى آوردن اجتماع به انـفـاق و صـدقه مى داند و بازگشت منافع آن را به جامعه ، چند برابر آنچه پرداخت كرده اند وعـده مـى دهـد.و بـراى جـلوگـيـرى از ساخت مسجد ضرار و ايجاد پايگاه فرهنگى براى دشمنان اسـلام ،تـقـويـت مـسـاجدى را توصيه مى كند كه بنيان آن ها بر اساس تقوى و همدلى و پاكى نهاده شده است .همچنين فرمان به تخريب مسجد ضرار داده تا تكليف مسلمانان و حكومت اسلامى در بـرخـورد بـا اماكنى كه بنيان آن براى مقابله با دين و حكومت صالح و اشاعه فحشا و تفرقه بين مسلمانان است مشخص مى نمايد.كـيـفـر و مـجـازات مـحـاربـيـن و نـااءمـن كـنـنـدگـان اجـتـمـاع را نـيـز، درمـان زخـم به وجود آمده از عـمـل زشت آنها و ريشه كنى آنها از صحنه اجتماع را هم درمان درد و هم هشدارى پيشگيرانه براى ديگران مى داند.نـكـتـه سـوم : در بـيـن ايـن سـه عـمـل ،سـخـت تـريـن مـجـازات شـامـل گروهى گرديده كه امنيت و نظم به وجود آمده از دين خدا و هدايت و حكومت پيامبر را به هم مى زنند به اين شكل كه :اول ايـن كه : در صدر آيه با جمله ((انّما)) كه مفيد حصر است مجازات ها را منحصر در اين مجازات ها مى كند و اين مجازات را نيز منحصراً براى اين جرم در نظر مى گيرد.دوم آن كه : عمل آنها را دشمنى با خدا و رسول او معرفى مى كند.سـوم : قـتـل و سـايـر مـجـازات هـا را از بـاب ((تـفـعـيـل ))كـه ظـهـور درقتل شديد و فجيع است آورده .چـهـارم : ايـن مجازات را تنها مجازات دنيوى آنها دانسته و مجازات آخرت را كه عذاب عظيم است در انتظار آنها مى داند.پنجم : مجازات سخت و شديد دنيا را ناچيز و مجازات آخرت را عظيم توصيف مى كند كه اين وصف كنايه از كوچكى مجازات دنيوى است .شـشـم : در تـمـام حـدود، قـبل از اقامه دليل و اثبات ، توبه مجرم پذيرفته است ؛ در حالى كه زمان توبه اين جرم محدود به قبل از دستگيرى است .بـه جـهـت آنـكه مصدر اصلى تشريع مجازات محارب ، آيه شريفه 33 سوره مائده است لازم است پيرامون اين آيه ،بحث بيشترى صورت گيرد.خداوند در آيه 33 و 34 سوره مائده چنين مى فرمايد:((انـّمـَا جـَزاؤُا الَّذيـنَ يـُحـَاربـُونَ اللَّهَ و رَسُوَلَهُ و يَسْعَونَ فى الا رضِ فَسَاداً اءنْ يُقَتَّلُوا اءوْ يـُصـَلَّبـُوااءوْ تـُقـَطَّعَ اءيـدِيـهـِمْ و اءرجُلُهُم مِّنْ خِلفٍ اءَو يُنفَواْ مِنَ الاءَرضِ ذَلِكَ لَهُم خِزىٌ فِى الدُّنيَا و لَهُمْ فِى الا خِرةِ عَذابٌ عَظِيمٌ)) ((الا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ قَبلِ اَنْ تَقدِرُوا عَلَيهِمْ فاعْلَمُوا اءنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحيِمٌ)) همانا كيفر آنان كه با خدا و رسول او به جنگ برخيزند و در روى زمين به فساد كوشند جز اين نـبـاشـد كـه آنـهـا را كشته يا به دار كشند و يا دست و پايشان را به خلاف ببرند (يعنى دست راسـت را با پاى چپ و برعكس ) يا با نفى بلد و تبعيد، از سرزمين صالحان دور كنند. اين ذلّت و خـوارى عـذاب دنـيـوى آنـهـا است و امّا در آخرت باز (در دوزخ ) به عذابى بزرگ معذّب خواهند بود.مگر آنان كه پيش از آنكه بر آنها دست يابند توبه كنند پس بدانيد كه خدا بخشنده و مهربان است . (و تائبان را عذاب نخواهد كرد)^(307)
لطفا منتظر باشید ...
