هنگام فرودين كه رساند ز ما درود؟ - قصاید نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

جستجو بر اساس ... همه عنوان پدیدآور موضوع یادداشت تمام متن
اصطلاحنامه مجموعه ها مرورالفبایی لغت نامه دهخدا
➟
جستجو در لغت نامه
بیشتر
کتابخانه شخصی پرسش از کتابدار ارسال منبع

قصاید - نسخه متنی

محمد تقی ملک الشعرا بهار

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
میخواهم بخوانم
درحال خواندن
خوانده شده
ارسال به دوستان

آدرس پست الکترونیک گیرنده :

آدرس پست الکترونیک فرستنده :

نام و نام خانوارگی فرستنده :

پیغام برای گیرنده ( حداکثر 250 حرف ) :

کد امنیتی را وارد نمایید

ارسال
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
➟
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات

دگر باره خياط باد صبا
از من گرفت گيتى يارم را
كند از جا عاقبت سيلاب چشم تر مرا
بگرفت شب ز چهره ى انجم نقابها
سحابى قيرگون بر شد ز دريا
اى آفتاب گردون! تارى شو و متاب
مانده ام در شكنج رنج و تعب
سخن بزرگ شود چون درست باشد و راست
در شهربند مهر و وفا دلبرى نماند
اى ديو سپيد پاى در بند!
به كام من بر، يك چند گشت گيهان بود
هنگام فرودين كه رساند ز ما درود؟
رسيد موكب نوروز و چشم فتنه غنود
بهارا! بهل تا گياهى برآيد
نخلى كه قد افراشت، به پستى نگرايد
شب خرگه سيه زد و در وى بيارميد
اى زده زنار بر، ز مشك به رخسار!
بگريست ابر تيره به دشت اندر
سنبل دارى به گوشه ى چمن اندر
اى خامه! دو تا شو و به خط مگذر
باز به پا كرد نوبهار، سرادق
پيامى ز مژگان تر مي فرستم
ما فقيران كه روز در تعبيم
بيا تا جهان را به هم برزنيم
خيز و طعنه بر مه و پروين زن
اى به روى و به موي، لاله و سوسن!
بر تختگاه تجرد، سلطان نامورم من
مغز من اقليم دانش، فكرتم بيداى او
فغان ز جغد جنگ و مرغواى او
منصور باد لشكر آن چشم كينه خواه
خورشيد بركشيد سر از باره ى بره
مگر مي كند بوستان زرگرى
گر به كوه اندر پلنگى بودمى
بدرود گفت فر جوانى
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

هنگام فرودين كه رساند ز ما درود؟





  • ديدم غريو و صيحه ى درياى آبسكون
    بيچاره مادرى است كز آغوشش آفتاب
    داند كه آفتاب جگر گوشگانش را زين رو همى خروشد و سيلى زند به خاك
    زين رو همى خروشد و سيلى زند به خاك



  • دريافتم كه آن دل لرزنده را چه بود
    چندين هزار طفل به يك لحظه در ربود
    همراه باد برد و نار زمين نمود از چرخ برگذاشته فرياد رود رود
    از چرخ برگذاشته فرياد رود رود


/ 48