از من گرفت گيتى يارم را ويرانه ساخت يكسره كاخم را ز اشك روان و خاك به سر كردن يك سو سرشك و يك سو داغ دل گر باغ لاله داد به من، پس چون در خاك كرد عشق و شبابم را بر گور مرده ريخت شرابم را جام مي ام فكند ز كف و آن گاه بس زار ناله كردم و پاسخ داد گفتم بهار عشق دميد اما گيتى گنه نكرد و گنه دل كردباري، بر آن سرم كه از اين سينه باري، بر آن سرم كه از اين سينه
وز چنگ من ربود نگارم را آشفته كرد يكسره كارم را در پيش ديده كند مزارم را پر باغ لاله ساخت كنارم را از من گرفت لاله عذارم را؟ بر باد داد صبر و قرارم را در كام سگ فكند شكارم را اندر سرم شكست خمارم را با زهر خند، ناله ى زارم را گيتى خزان نمود بهارم را كاين گونه كرد سنگين بارم رابيرون كنم دل بزه كارم را بيرون كنم دل بزه كارم را
لطفا منتظر باشید ...
