اندیشه سیاسی محقق کرکی نسخه متنی

‌
خارج مىشود و همين امر به نارضايتى علماى بزرگ از وى منجر شده است1. وى در يكى از آثار خود جهاد نظرى با كركى را به منظور زدودن افكار غلطش، از جهاد با شمشير در راه خدا بهتر مىداند2. با اين حال آثار كركى به لحاظ استدلالى، قوىتر از قطيفى است. شايد روح اخبارىگرى حاكم بر بحرين، موطن قطيفى، نوآورىها و اجتهادات كركى را برنمىتافت و قطيفى شايد تحت تأثير همان فضاى اخبارىگرى با محقق به مخالفت برمىخيزد3.

در مخالفت با كركى، قطيفى تنها نبود، برخى ديگر از علماى ايرانى و غير ايرانى نيز با وى همداستان بودند. عده‏اى از علماى ايرانى كه تازه به تشيّع گرويده بودند، برترى علمى كركى را نمىپذيرفتند. امير غياث‏الدين منصور از علماى بزرگ عصر ظاهراً بر سر تغيير قبله در شهرهاى ايران با محقق اختلاف پيدا كرد و كار به مناظره در حضور شاه انجاميد و نتيجه آن شد كه شاه امير را از صدارت عزل كرد4 و يكى از شاگردان كركى را به جاى وى منصوب داشت.

امير نعمة‏اللّه حلّى يكى از شاگردان كركى از ديگر مخالفان او محسوب مىشد ـ وى در مسائلى چون جواز برپايى نماز جمعه با حضور مجتهد ـ كه فتواى محقق كركى بود. با وى اختلاف داشت و با قطيفى همراه شده و آشكارا دم از برترى علمى خود و ضعف علمى كركى مىزد و ديگران را عليه كركى تحريك مىكرد. در اين مخالفت عده‏اى از

1. ر. ك: محسن امين، اعيان الشيعه، ج 8، ص 211.

2. قطيفى، رسالة فى الرضاع، به نقل از محسن الامين، همان.

3. ر.ك: جعفر المهاجر، همان، ص 128.

4. احسن التواريخ، ص 249 و 320.