مسأله- بدان كه زوج از جميع تركه ميت ارث مىبرد
چه از منقولات نظير حيوانات و امتعه و البسه و مطالبات و اثاثيه و ماكولات و چه از غير منقولات نظير اراضى و ابنيه و غير اينها و اما زوجه از منقولات مطلقا ارث مىبرد و از اراضى ابداً ارث نمىبرد نه عيناً و نه قيماً اعم از آن كه زمين بياض باشد يا مشغول باشد بزرع و شجر و بناء و غير اينها اگر چه احوط با زوجه ذات الولد تصالح و تراضى است و اما از آلات و ابنيه مثبته مثل چوب و نى و خشت و در و ارسى و پنجره و درختى كه كاشته شد و امثال اينها از اعيان بكار گذاشته شده پس از عين اينها ارث نمىبرد و لكن از قيمت اين اعيان موجوده حين فوت الزوج ارث مىبرد پس اگر قيمت سوقيه آن اعيان از حين فوت تا حين قسمت زياد شود از آن زياده هم زوجه ارث مىبرد چنانچه اگر كسر نمايد بر زوجه محسوب خواهد شد و اما هر گاه بين فوت زوج و بين قسمت آن اعيان نمايى بنمايد از آن نماء زوجه ارث نمىبرد چنانچه هر گاه نقص عينى بنمايد يا تلف بشود سائر ورثه بايد كسر را تن بدهند [1] پس معلوم شد كه مدار در اعيانى كه[1] اگر تقصير نكنند و پس از مطالبه اهمال در اداء ننمايند ضمان به عهده آنها نيست.