مسأله- بدان كه ديه در حكم تركه ميت خواهد بود از هر جهت
حتى آن كه اگر ميت دينى داشته باشد يا وصيت به ثلث كرده باشد، از ديه نيز دين و ثلث جدا خواهد شد اعم از آن كه ديه عوض از قصاص باشد يا در قتل خطا و شبه عمد يا آن كه به عنوان صلح با قاتل و تراضى چيزى گرفته بشود كه او أزيد از ديه باشد يا انقص يا مساوى. و ايضاً معاوضه به جنس ديه باشد يا بغير جنس ديه. و بدان كه از ديه همه وارثين فعلى ميت ارث مىبرند چه نسبى و چه سببى غير قاتل و غير اخوه و اخوات امى و در[1] اين نحو تسبيب گر چه موجب ضمان شود لكن موجب محروميت نمىشود ولى مثل انداختن در محل درندگان يا خوراندن غذاى مسموم و ساير قتلهاى تسبيبى با صدق قاتل عرفاً، موجب محروميت مىشود.[2] به نحوى كه گذشت نه مطلقاً.[3] ظاهر آن است كه در حكم خطا است.