لطفا منتظر باشید ...
مسأله- هر گاه تجهزى ميت و دين او مزاحمت داشته باشد با اصل حبوه بردن
، به آن كه غير حبوه به جهت تجهيزش كفايت نكند و يا دينش مستغرق باشد مثلا پس تجهيز و اداء دينش مقدم است بر حبوه بردن بلى پسر بزرگ مىتواند تجهيز و اداء ديون پدرش را از مال خود مجاناً بنمايد و حبوهاش را هم ببرد و اگر تجهيز و ديون ميت مزاحمت با حبوه ندارد از حبوه چيزى كسر داده نمىشود اگر چه احوط [1] آن است كه اكبر ذكور بالنسبه از حبوه هم سهم بدهد.مسأله- هر گاه وصيت بنمايد به عينى از اعيان تركه
چه آن عين حبوه باشد يا غير حوبه يا هر دو، پس اگر متعلق وصيت به مقدار ثلث از تركه باشد يا كمتر بايد به وصيت عمل نمود مقدم بر حبوه در صورت مزاحمت و در عوض حبوه چيزى به پسر بزرگ داده نمىشود و اگر متعلق وصيت زيادتر از ثلث است پس در صورت عدم مزاحمت با حبوه در آن مقدار زائد، اجازه همه ورثه لازم است و پسر بزرگ هم حبوه را مىبرد و در صورت مزاحمت با حبوه در ما زاد از ثلث نسبت به حبوه اجازه پسر بزرگ لازم است و در ما زاد نسبت بغير حبوه اجازه همه ورثه لازم است و تشخيص مقدار زياده از هر يك معلوم است مثل آن كه ميت وصيت بنمايد به انگشتر و به منزلش و قيمت اين دو به اندازه نصف از تركه باشد پس مجموع متعلق وصيت سه سدس تركه است بايد يك ثلث از انگشتر را پسر بزرگ اجازه بنمايد و يك ثلث از منزل را همه ورثه و اما نسبت به دو ثلث از انگشتر و از منزل كه مطابق با ثلث از تركه ميت است وصيتش ممضى است و هكذا.[1] ترك نشود.
