تفسیر هدایت جلد 15
لطفا منتظر باشید ...
بيناست. آگاهى و احساس هشيارانه گواه و شاهد بودن خداوند بر هر چيز، ضامن پرورش و بالا بردن آگاهى دينى در نفس است، آنجا، در آن ژرفناهاست كه آرامشهاى نفس صورت مىپذيرد و جهت گيريهاى آن شايد به دور از هشيارى صاحبش، ناخودآگاه محدود مىشود، آنجاست كه ايمان آنچه را وسوسههاى شيطان تباه و فاسد مىسازد، اصلاح مىكند.شايد در سوره مجادله نورى است نافذ بدين بعد باطن و پنهان، بدين گودال ژرف، بدين حرم پوشيده در نفس بشرى، و اين چارچوب، چنان كه به نظر من مىرسد، محورهاى اين سوره را كه در نظر نخست متباين ديده مىشود، با يكديگر جمع مىكند. چگونه؟الف: در آغاز اين سوره و اوّل جزء بيست و هشتم قرآن كريم پروردگار كلمه سمع- شنود را بر ما تلاوت مىكند، خداوند گفته زنى را كه با پيامبر درباره داستان ظهار مجادله كرده و به خداوند شكايت آورده است، شنيده و گفتگوى آن زن را با پيامبر استماع كرده، و او براستى بسيار شنوا و نيك بيناست.ب: پس از آن كه احكام ظهار را بيان و كفّاره آن را معيّن مىكند، گويد:«ذلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ «1»- اين بدان سبب است كه به خدا و پيامبرش ايمان بياوريد» كه تفسير كردهاند، يعنى پرورش روح ايمان، زيرا فرض اين است كه مخاطبان مسلماناند.پس در اين صورت حكمت مقرر كردن كفّاره پرورش ايمان در نفس است، با توجه به اين كه ظهار در رابطه همسرى كه از امور شخصى و بعادت پوشيده است صورت مىگيرد، و موقعيّتى ويژه دارد كه ضبط و به نظام درآوردن آن جز به ايمان و روح پرهيزگارى و تقوا ممكن نمىشود، هم چنان كه كفّاره آن بزرگ است و انگيزه جنسىاى كه ظهار زير آن قرار مىگيرد در افزايش متصاعد، و در ضمن اين شرايط، اين رابطه را چيزى جز مانعى نفسانى منظّم نمىكند كه شناخت انسان نسبت به
