اگر منافقان به سبب دو رويى و نفسهاى بيمار خود به ورطه گمراهى و انحرافى مىافتند كه تا پايان زندگى آنان ادامه مىيابد، و مفتون فتنه مىشوند، و ايمان آوردن را به امروز و فردا مىافكنند، و شك مىكنند، و آرزوهاى دور و دراز آنان را مىفريبد و شيطان بر آنان چيره مىشود و به بد سرانجام و قرارگاهى مىروند، مؤمنان نيز در معرض خطرى ديگر قرار دارند كه در سخت دلى حاصل از مرور زمان تجسّم يافته كه اخگر ايمان را از دست مىدهند و رفته رفته كارشان به دگرگونى خطرناكى مىكشد كه قرآن آن را در كلمه «فسوق» يعنى انحراف از راه درست، خلاصه كرده است. آن گاه به سبب فسق و بيرون رفتن از چارچوب ارزشهاى ربّانى و آموزشهاى قرآنى، دنيا به چشمانشان آراسته و زيبا مىآيد و بجاى آن كه آن را ميدان مسابقه به سوى خير قرار دهند آن را محل بازى و بيهودگى و فخر فروشى و آرايش و افزون جويى در داراييها و فرزندان مىگيرند. و بجاى آن كه دنيا را مزرعه
لطفا منتظر باشید ...
