پايين آوردن و فرود آمدن در جايى. چنان كه در كلام خداست: «وَ بَوَّأَكُمْ فِي الْأَرْضِ و شما را در زمين فرود آورد و جاى داد» و گفته اوست: «وَ إِذْ بَوَّأْنا لِإِبْراهِيمَ مَكانَ الْبَيْتِ و هنگامى كه جاى خانه را براى ابراهيم آشكار كرديم» و گفته او: «نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشاءُ در هر جاى بهشت كه بخواهيم فرود مىآييم و جاى مىگيريم».
[الشّح]
بخلى به آزمندى، و در حديث آمده است «شح و ايمان در قلب مسلمان با هم گرد نيايد» و شح از بخل شديدتر است زير شحّ بخل ورزيدن در مورد چيزى است