سوره المجادلة (58): آيات 14 تا 22 - تفسیر هدایت جلد 15

به عنوان رمز و مظهرى از جنبه عبادتى و روحى نزد انسان مؤمن، و زكات به عنوان نشانه و مظهر پذيرفتن بندگى خدا و تعبّد اقتصادى- اجتماعى، و فرمانبردارى از خدا و پيامبر به عنوان مظهر التزام و پيوستگى سياسى در زندگى.

«فَأَقِيمُوا الصَّلاةَ- پس نماز بگزاريد.»

به تمام معنى، زيرا نماز جز به نحو درست گزارده نمى‏شود، و گزاردن و بر پا داشتن نماز متضمّن معنى انعكاس و بازتاب آن در رفتار و التزام به ارزشهاى آن در ديگر ابعاد زندگى است.

«وَ آتُوا الزَّكاةَ- و زكات بدهيد.»

براى كفايت نيازمندان، و تقويت اقتصاد جامعه، و بر اثر آن پاك كردن اجتماع از آثار منفى فقر و نيازمندى، و پالودن نفس از پيچيده‏ترين مشكلات آن كه همان خوددارى از گذشت مالى است.

«وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ- و از خدا و پيامبرش فرمان بريد.»

شايد در اين آيه امورى در عوض و بدل از مضمونهاى بد موجود در نجواى حرام آمده است. پس با نمازگزارى انسان از گناه پاك مى‏شود، و زكات دادن (رابطه مثبت با اجتماع) در عوض دشمنى عليه آن است، و فرمانبردارى به جاى نافرمانى از پيامبر است. در آن آيه انسان از آن كارها نهى شده و در اين يك به كارهايى كه نقض كننده آنهاست و فراخوانده شده است، هم چنان كه اين آيه تفسيرى است عملى براى معنى نيكوكار و پرهيزگارى و پرهيز از خدا (اتّقوا اللَّه) كه در آن آيه آمده است.

«وَ اللَّهُ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ- و خدا بدانچه مى‏كنيد آگاه است.»

پس اگر انسان ملتزم به امر الهى باشد خدا بدو ثواب مى‏بخشد و پاداش نيك در دنيا و آخرت مى‏دهد، و گرنه او را مجازات مى‏كند و عذاب مى‏دهد.

سوره المجادلة (58): آيات 14 تا 22

أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ما هُمْ مِنْكُمْ وَ لا مِنْهُمْ وَ يَحْلِفُونَ عَلَى الْكَذِبِ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ (14) أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذاباً شَدِيداً إِنَّهُمْ ساءَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (15) اتَّخَذُوا أَيْمانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ (16) لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (17) يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعاً فَيَحْلِفُونَ لَهُ كَما يَحْلِفُونَ لَكُمْ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلى‏ شَيْ‏ءٍ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْكاذِبُونَ (18)

اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُولئِكَ حِزْبُ الشَّيْطانِ أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ (19) إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِكَ فِي الْأَذَلِّينَ (20) كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ (21) لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كانُوا آباءَهُمْ أَوْ أَبْناءَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُولئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمانَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُولئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (22)