[7] «عَسَى اللَّهُ أَنْ يَجْعَلَ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ الَّذِينَ عادَيْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّةً- شايد خدا ميان شما و كسانى كه با آنها دشمنى مىورزيد دوستى پديد آورد.»يعنى رابطه ميان دو طرف از دشمنى به دوستى تغيير يابد، يا با ورود آنها به اسلام يا با تغيير وضع آنها از حالت جنگ به حالت صلح. پس بدين ترتيب اسلام با كافران به عنوان نژادى و عنصرى نمىجنگد بلكه به سبب موضعگيرى منفى آنها نسبت به حق و اهل حق با آنها مىجنگد، و ما از اين آيه كريم بدو انديشه راه مىبريم.
نخست
صلحى كه اسلام مىخواهد و از آن سخن مىگويد صلحى است كه مبتنى بر قوّت و عزّت باشد، از اين رو پيروان خود را دعوت مىكند كه با دشمن ترك رابطه گويند و مبارزه كنند تا اسلام آورد يا تسليم شود، و اين از آن روست كه فروتنى و مدارا با دشمن راه اسلام آوردن حقيقى هميشگى او نيست، و ترك رابطهاى كه نمايانگر عزّت و تسلّط باشد وسيله وادار كردن او به اسلام است.
دوم
امّا چگونه دشمنى كافران به دوستى آنان با مؤمنان تغيير مىيابد؟
لطفا منتظر باشید ...
