[7] پروردگار ما پس از آن كه از خلال صفات خود چون توانايى بر هر چيز و دانش به همه چيز به ما مىشناساند و بيان مىكند كه او اوّل و آخر و ظاهر و باطن و آفرينندهاى است كه اين ملك پهناور از آن او و تدبير به دست اوست، ما را به ايمان نسبت به ذات والاى خود فرا مىخواند، بدين اعتبار كه اين (شناخت صفات مذكور) پايه و اساس و ايمان است. آيا ايمان راستين نه همان است كه بر شناخت استوار مىشود؟«آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ أَنْفِقُوا- به خدا و فرستاده او ايمان آوريد و انفاق كنيد.»برخى مىپرسند: آيا اين خطاب متوجّه مؤمنان است؟ كه اين تحصيل حاصل است، زيرا آنان خود مؤمناند و ايمان آوردهاند، يا متوجّه غير مؤمنان است؟كه اين جايز نيست زيرا امر و فرمان تنها مؤمن را ملزم مىكند.پاسخ اين است كه:
لطفا منتظر باشید ...
