تفسیر هدایت جلد 15
لطفا منتظر باشید ...
ولى در آخرت هيچ نصيبى جز عذاب دايم ندارند، و گفته خداى تعالى «لَنْ تُغْنِيَ- هرگز سودى نمىدهد». نفى قاطع مؤكّد مؤيّد است، و در آن اشارهاى است كه در دنيا تا اندازهاى محدود سودى بدانها رسانده است.آن گاه قرآن تصويرى از منافقان را در آخرت فراروى ما مىگذارد، آنجا كه به طمع نجات با فريبكارى براى خدا سوگند مىخورند، و اين از آن روست كه شايد قسم و سوگند خوردن در دنيا و در برابر مردم سپر و وسيله استتارى باشد، امّا خداوند بر همه چيز گواه و داناست و علمش احاطه كامل دارد و اگر انسان اين حقيقت را به ژرفى دريابد بيگمان دست از نفاق و دورويى برمىدارد.«يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعاً فَيَحْلِفُونَ لَهُ كَما يَحْلِفُونَ لَكُمْ- روزى كه خدا همه آنها را برمىانگيزد، هم چنان كه براى شما قسم مىخورند براى او نيز قسم خواهند خورد.»پس مىگويند: «وَ اللَّهِ رَبِّنا ما كُنَّا مُشْرِكِينَ «46»- به خدا سوگند پروردگار ما، ما مشرك نبودهايم»، و اين به سبب نفاقى است كه در وجود آنان ريشه دوانده و براى طمعى است كه به رهايى از رسوايى و عذاب دارند. اين آيه ما را به حقيقتى مهم رهنمون مىشود و آن اين است كه انسان با همان خلقيات و منشهايى كه تا هنگام مردن داشته برانگيخته و زنده مىشود. آرى، انسان تنها با همين كالبد خويش زنده نمىشود بلكه با تمام ويژگيهاى نفسانى و رفتارى خود در رستاخيز برانگيخته مىشود، پس آن روز دروغگويان را با دهانهاى بدبو، و متكبّران را به صورت ذرّات خاكى مىبينى كه مردم بر آنها گام مىنهند و منافقان به سبب دو شخصيّتى بودن خود در دنيا، در قيامت دو چهره دارند.«وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلى شَيْءٍ- و مىپندارند كه سودى خواهند برد (و بر چيزى متّكى خواهد شد)» چه چيزى مىتواند مكر و نيرنگ آنان را نزد خداوند از بين ببرد، قدرت، يا
