تفسیر هدایت جلد 15

موجود ميان آنان را بيان مى‏كند، مثالهايى نيز از واقعيّت منافقان (از اهل مدينه) و كافران اهل كتاب (از غير مردم مدينه) مى‏زند و نشان مى‏دهد كه چگونه خيانت بر روابط آنان حكمروا بود، كه به آنان وعده دادند در صورتى كه مورد هجوم قرار گيرند اينان به آنان يارى خواهند داد ولى خدا گواه است كه دروغ مى‏گفتند: هم چنان كه مثالهايى ديگر از واقعيّت يهوديان مى‏زند و بيان مى‏كند كه چگونه توسّل و تمسّك به عزّت خدا را از دست دادند و از اين رو مى‏بينيد كه شما را مى‏هراسند، هم چنان كه دلهايشان در ميان خودشان پراكنده است و يك‏دل نيستند زيرا گروهى هستند كه خرد نمى‏ورزند.

رابطه شيطان با پيروان خود چنين است، آنها را به كفر فرمان مى‏دهد (و آرزوى پيروزى را در دلشان مى‏افكند) ولى آنها را وا مى‏گذارد و مى‏گويد: من از خداوند، پروردگار جهانيان مى‏ترسم، پس سرانجام آنان دوزخ است كه در آن جاودان‏اند.

هشتم

براى آن كه روح پرهيزگارى كه همانا اصل هر خيرى است در ميان امّت رشد و نموّ كند و ببالد و نيرو گيرد، خداوند به ما مى‏فرمايد كه بنگريم چه چيزى پيشاپيش به سرايى كه فردا بدانجا منتقل مى‏شويم، روانه كرده و فرستاده‏ايم، و به ما امر مى‏كند كه همواره او را ياد كنيم، زيرا هر كه خدا را فراموش كند خداوند او را از ياد خود او خواهد برد (چنان كه به مكر خود و سرانجام خود در آخرت نمى‏افتد)، و به ما مى‏فرمايد كه بكوشيم تا از اهل بهشت باشيم (كه پيش از اين به ايشان اشاره شد و گفته شد كه با وجود نيازى كه به مال خود داشتند مهاجران را بر خود ترجيح دادند و ايثار كردند)، و اينكه از سرنوشت اهل دوزخ بپرهيزيم كه اين دو گروه برابر نيستند و اصحاب بهشت همان كاميابان و رستگاران‏اند.

در پايان آيه پروردگار ما، با بيان نامهاى نيكوى خود از طريق آياتى كه اگر بر كوهى نازل مى‏شد از بيم و پرواى خدا بر زمين فرو مى‏افتاد، به پيامبر خود و مؤمنان تحفه و هديه مى‏بخشد ...