تفسیر هدایت جلد 15

پايبندى به ارزشها و زندگى آزادانه و استقلال و كرامت در پرتو رهبرى و جنبش رسالتى مى‏بينند، و آنان اين همه را در مهاجرت مى‏يافتند.

وانگهى آنان نظر خود را تنها به زندگى دنيا نمى‏دوختند، بلكه با بينش خود به سراى آخرت مى‏نگريستند و توجّه داشتند كه آنجا آينده‏اى است ابدى كه مى‏سزد براى رستگارى در آن بكوشند، گر چه اين امر نياز به فدا كردن تمام چيزهايى داشته باشد كه به عنوان اموال و فرزندان و ذاتهاى خود در دنيا دارند، و از اين رو مؤمنان مهاجر حطام و خس و خاشاك دنيا را بى‏بها مى‏شمردند.

«يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ- در طلب فضل از جانب خدايند.»

«وَ أَنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ «30»- و اين فضل به دست خداست كه به هر كه خواهد ارزانى مى‏دارد، و خدا را فضل عظيم است.»

دوم

آنان با پروردگار خود با مقياس سود و زيان داد و ستد نكردند، بلكه با بندگى آزادگان هشيار در التزام و مراعات ارزشها بندگى كردند و به تعبّد پذيرفتند، و بلند پروازى آنان به كسب آينده‏اى مادّى حتى اگر بهشت مى‏بود، ارضا و سير نشد، بلكه مى‏بينى كه ايشان از خلال و به وسيله هجرت در جستجوى هدفى بزرگتر برآمده‏اند كه همان خشنودى خداى عزّ و جلّ است.

«وَ رِضْواناً- و خشنودى (خدا).»

هر چه بهاى آن خشنودى باشد، از تحمل دشمنى و شكنجه و كشته شدن، و گر چه مخالف هواى نفس و خرسندى خانواده و اجتماع و حكمران باشد، بلكه اگر چه خود را به سبب آن در وضعى بينند كه تمام جهان با آنان مى‏جنگند (هم چنان كه حال جنبشهاى مكتبى اصيل و رهبريهاى مؤمن مخلص مهاجر چنين است كه تمام قدرتهاى استكبارى در جهان از لحاظ سياسى و اجتماعى و اقتصادى و تبليغاتى با آنها مى‏جنگند).

30- الحديد/ 29.