تفسیر هدایت جلد 15
لطفا منتظر باشید ...
«يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ- عدالت ورزان را دوست مىدارد» بويژه تخصيصى است براى «قسط- عدالت» به وجه ترجيح آن بر «برّ- نيكى كردن». وقتى پروردگار ما اين گونه رابطه با كافران مسالمت جو را آزاد مىگذارد، قيدى مشخّص بر مؤمنان فرض و واجب نكرده است، و اين بدان معنى است كه مؤمنان (رهبرى، و اجتماع) همانان هستند كه خود وضع و چگونگى رابطه مطلوب را بر حسب عوامل متغيّر واقع تشخيص مىدهند. در خبر آمده است كه اسماء دختر ابو بكر از پيامبر (صلّى الله عليه وآله) پرسيد: آيا هنگامى كه مادرش كه زنى مشرك است نزدش مىآيد، پيوند خويشاوندى خود را با وى نگهدارد (و وى را بپذيرد)؟ پيامبر گفت: «بلى». «14»[9] سياق آيه ديگر بار به ترك رابطه بازمىگردد و دوستدارى (مشركان محارب) را نهى مىكند:«إِنَّما يَنْهاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَ أَخْرَجُوكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ وَ ظاهَرُوا عَلى إِخْراجِكُمْ- جز اين نيست كه خدا از (دوستى ورزيدن) با كسانى كه با شما در دين جنگيدهاند و شما را از سرزمينتان بيرون راندهاند يا در بيرون راندنتان همدستى كردهاند شما را باز مىدارد.»به وسيله هم پيمانى با دشمنان محارب، يا يارى كردن به ايشان به هر گونه و به هر وسيله، كه بتحقيق بر شما حرام است كه دوستان آنها را دوست بداريد يا دشمنانشان را دشمن بداريد، و كسانى كه با آنها دوستى ورزند در تمام سمتهايى كه از آنها به مؤمنان مىرسد با آنها شركت جستهاند و از جانب خداوند عذاب مىبينند، و بر مؤمنان واجب است كه آنها را در جبهه دشمن بشمار آورند و موضعى نظير موضعى كه نسبت به خود ستمگران گرفتهاند در برابر آنها نيز بگيرند.«أَنْ تَوَلَّوْهُمْ وَ مَنْ يَتَوَلَّهُمْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ- (خدا شما را نهى مىكند) كه با آنان دوستى ورزيد و هر كه با آنها دوستى ورزد از ستمكاران خواهد بود.»
