تفسیر هدایت جلد 15
لطفا منتظر باشید ...
چنين كس از اين همه آسوده است». «126» و نيز حضرتش (ع) گفت: «زهد (پارسايى) به تمام مفهوم خود، در دو عبارت در قرآن بيان شده، خداى تعالى گويد:«لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ «127»- تا بر آنچه از دستتان مىرود اندوهگين نباشيد و بدانچه به دستتان مىآيد شادمانى نكنيد» و كسى كه بر گذشته اندوه نخورد و از آينده شادمان نشود، زهد و پارسايى را از هر دو سوى آن نگهداشته است.» «128»از امام باقر (ع) منقول است كه حضرتش جابر بن عبد اللّه (رض) را ديد كه آه كشيد (تنفّس الصعداء، يعنى دم كشيدن بلند از اندوه يا رنج) امام (ع) بدو گفت:«اى جابر، بر چه چيز آه مىكشى؟ آيا بر دنياست؟» جابر عرض كرد: آرى، پس حضرتش بدو گفت: «اى جابر، وسايل لذّتهاى دنيا هفت چيز است: خوردنى، نوشيدنى، پوشيدنى، نكاح كردنى، سوار شدنى، بوييدنى و شنيدنى. گواراترين خوردنيها عسل است كه آب دهان مگسى است، و شيرينترين نوشيدنيها آب است كه آزاد بودن و روان بودن آن بر زمين بى اعتبارى آن را بس، و والاترين پوشيدنيها ديباست كه از لعاب كرمى است، و برترين نكاح كردنى زن است كه آبريزگاهى است در آبريزگاه و بسترى است براى مثال و زيباترين چيزى كه در زن خواهند همانا زشتترين چيزى است كه در اوست، و برترين سوار شدنيها اسباناند كه خود كشندگان باشند، و ارجمندترين بوييدنيها مشك است كه خونى فسرده در ناف چهار پايى است، و ارزشمندترين شنيدنيها آواز و نغمهسرايى است كه گناه است.پس خردمند بر چيزى كه وصفش اين است به حسرت آه نمىكشد.»جابر گفت: به خدا سوگند كه از آن پس ديگر ياد دنيا بر دلم نگذشت. «129»
