گاهى انگيزه انجام ترك عملى، شرم از پروردگار است. وقتى انسان، عالم را محضر خدا بداند و خداوند را ناظر بر خويش بشناسد، به احترام خداوند، تخلّف و معصيت نمى كند. در حديث است:اُعْبُداللّه كَاءنّكَ تَراهُ، فاِنْ لم تكُنْ تَراهُ فَاِنَّه يَراكَخدا را چنان عبادت كن كه گويا او را مىبينى، اگر تو او را نمى بينى، او تو را مىبيند.