عبادت هاى باطل - پرتوی از اسرار نماز نسخه متنی

عبادت هاى باطل

گفتيم كه بندگى و اطاعت و عبادت، تنها در برابر آفريدگار جهان شايسته و رواست و هر پرستشى نسبت به هر پديده يا انسان و موجودات ديگر، باطل است. اين عبادت هاى ناروا، بيشتر از راه جهالت، يا دورى از هدايت هاى انبيا پيش مىآيد.

خداوند متعال در قرآن، ضمن اشاره به انواع عبادت هاى ناروا و باطل، آنها را بى دليل و بيهوده مىخواند و با دليل، ردّ مىكند. از اين قبيل كه:

اگر بخاطر يارى جُستن از ديگران، سراغ غير خدا مىرويد، بدانيد كه همه قدرت ها از آن خداست: اءَنَّ الْقُوَّةَ لِلّهِ جَمِيعاً(50) اگر در پى عزّت يافتن هستيد، باز هم عزّت براى خدا و در دست خداست: فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعاً(51)

اگر براى تاءمين معاش و روزى هستيد. معبودهاى باطل كه مالك رزق شما نيستند: لاَ يَمْلِكُونَ لَكُمْ رِزْقاً(52)

اگر به اميد نفع يا ضرر، توسّط مبعودهاى ديگريد، آنان توان سود رساندن يا دفع زيان ندارند: مَا لاَ يَمْلِكُ لَكُمْ ضَرّاً وَلاَ نَفْعاً(53)

اگر طاغوت ها را برتر از خود مىدانيد، بدانيد كه آنها هم بندگانى همچون شمايند: عِبَادٌ اءَمْثَالُكُمْ(54)

اگر پرستش بت ها، روى تقليد از نياكان است، آنان خود در گمراهى بودند: اءَنتُمْ وَءَابَآؤُكُمْ فِى ضَلَلٍ مُّبِينٍ(55)

اگر فكر مىكنيد در قيامت، به فريادتان مىرسند، بدانيد كه آنها پرستش هاى شما را ناديده گرفته و با شما دشمن مىشوند: سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدّاً(56)

اينان بدون جهت و بى دليل، سراغ معبودهاى ديگر رفته اند و برهانى بر اين پرستش ندارند: وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ مَالَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَناً(57)

هيچ چيز و هيچ كس جز خدا، لايق پرستش نيست. زيرا اين معبودهاى باطل، يا وجود خارجى ندارند و ساخته ذهن اند، يا موجوداتى بى خاصيّت و ناتوانند، يا اگر كارآيى دارند، موقت و محدود و همراه با منّت ها و هوس ها و تحقيرهاست. پس در هر سه صورت، شايسته نيستند كه انسان، طوق بندگى آنها را به گردن اندازد. انسان در برابر هيچ مخلوقى، به قيمت نافرمانى خداوند، نبايد اطاعت و پرستش و فرمانبردارى كند.

امام جواد عليه السلام مىفرمايد: مَنْ اَصْغى اِلى ناطِقٍ فَقَد عَبَدهُ(58)

هر كس به سخن كسى گوش دهد. او را پرستيده است!

پس اگر گوينده حق بگويد، بنده حقيم و اگر باطل بگويد، باطل را پرستيده ايم. و امام صادق عليه السلام در حديثى فرموده است: مَنْ اَطاعَ مَخلُوقاً فى مَعْصِيَةِ الْخالِقِ فَقَدْ عَبَدهُ(59) هر كس با اطاعت از مخلوقى، خالق را نافرمانى كند، آن مخلوق را پرستيده است.

پس عبادت باطل، تنها به پرستش سنگ و چوب و خورشيد و ستاره منحصر نيست. دل و جان سپردن به هر فكر و سخن و قدرت و حكومتِ غير الهى، عبادت كردن ناروا است، حتى پذيرش فرهنگ ضدّ الهى هم، از عبادت هاى باطل بشمار مىرود.