اهميّت نماز جماعت - پرتوی از اسرار نماز نسخه متنی

اهميّت نماز جماعت

غير از آثار فردى و اجتماعى نماز جماعت (كه به آنها اشاره خواهد شد) پاداش هاى عظيمى براى آن بيان شده كه در اينجا به بعضى از روايات، اشاره مىشود.

از رسول خدا صلّى الله عليه وآله نقل شده كه: منْ سَمِعَ النّداءَ فَلَمْيُجِبْهُ مَنْ غيرِ عِلّةٍ فَلا صَلاةَ له (482)

نماز كسى كه صداى اذان را بشنود و بى دليل، در نماز جماعت مسلمانان شركت نكند، ارزشى ندارد.

در حديث، تحقير نماز جماعت، به منزله تحقير خداوند بشمار آمده است: مَنْ حَقَّرَهُ فَاِنّما يُحَقّرُاللّه (483)

شركت دائم در نماز جماعت، انسان را از منافق شدن بيمه مىكند.(484) و براى هر گامى كه به سوى نماز جماعت و مسجد برداشته شود، ثواب و حسنه در نظر گرفته شده است.(485)

همين كه كسى براى شركت در نماز جماعت از منزل خارج مىشود، يا در مسجد، در انتظار نماز جماعت به سر مىبرد پاداش كسى را دارد كه در اين مدّت، به نماز مشغول بوده است.(486)

تعداد حاضران در نماز جماعت، هر چه بيشتر باشد، پاداش آن بيشتر است. اين كلام رسول خدا صلّى الله عليه وآله است كه فرمود: ما كَثُرَ فَهُوَ اَحَبُّ الى اللّه (487)

حديث جالبى در بيان فضليت نماز جماعت است كه قسمتى از آن در رساله هاى عمليه هم ذكرشده كه ترجمه تمام حديث چنين است:

اگر اقتدا كننده 1 نفر باشد، پاداش 150 نماز داده مىشود.

اگر اقتدا كننده 2 نفر باشد، پاداش 600 نماز داده مىشود.

اگر اقتدا كننده 3 نفر باشد، پاداش 1200 نماز داده مىشود.

اگر اقتدا كننده 4 نفر باشد، پاداش 2400 نماز داده مىشود.

اگر اقتدا كننده 5 نفر باشد، پاداش 4800 نماز داده مىشود.

اگر اقتدا كننده 6 نفر باشد، پاداش 9600 نماز داده مىشود.

اگر اقتدا كننده 7 نفر باشد، پاداش 19200 نماز داده مىشود.

اگر اقتدا كننده 8 نفر باشد، پاداش 36400 نماز داده مىشود.

اگر اقتدا كنندگان و امام جماعت به 10 نفر رسيدند، پاداش 72800 نماز را دارد. ولى، همين كه عدد افراد از ده نفر گذشت، حساب آنرا جز خدا كسى نمى داند.(488)

در حديث ديگر است: هر كه نماز جماعت را دوست بدارد، خدا و فرشتگان او را دوست مىدارند.(489)

در زمان پيامبر صلّى الله عليه وآله هرگاه افراد نماز جماعت كم مىشدند، آن حضرت به جستجو و تفقّد از افراد مىپرداخت و مىفرمود: شركت در نماز صبح و عشاء بر منافقان از هر چيز سنگين تر است.(490)

قرآن نيز، از اوصاف منافقان، بى حالى و كسالت هنگام نماز را بيان كرده است.(491) زيرا سحرخيزى و حضور در جماعت مسلمين، آن هم از راه هاى دور و در گرما و سرما، نشانه صداقت در ايمان و عشقِ نمازگزار است.

حضور در نماز جماعت، خاصّ يك منطقه نيست. انسان در هر جا كه باشد، خوب است به فكر نمازجماعت و حضور در آن و تشويق ديگران باشد. رسول خدا صلّى الله عليه وآله درباره اهميّت جماعت، فرمود:

صلاةُ الرَّجُلِ فى جماعةٍ خيرٌ مِنْ صَلاتِهِ فى بَيْتِهِ اَرْبَعينَ سَنَةٍ. قيلَ: يا رَسُولَ اللّهِ! صَلاةُ يَوْمٍ؟ فقال صلّى الله عليه وآله : صَلاةٌ واحدَةٌ(492)

يك نماز با جماعت، بهتر از چهل سال نماز فرادى در خانه است. پرسيدند: آيا يك روز نماز؟ فرمود: بلكه يك نماز.

و مىفرمودند: صف هاى نماز جماعت، همانند صف هاى فرشتگان در آسمان چهارم است.(493)

اوّلين نماز جماعتى هم كه بر پا شد، به امامت رسول خدا و شركت حضرت على عليه السلام و جعفر طيّار (برادر حضرت على عليه السلام) بود. همين كه ابوطالب، فرزندش على عليه السلام را ديد كه به پيامبر اقتدا كرده، به فرزند ديگرش جعفر گفت: تو نيز به پيامبر اكرم اقتدا كن. و اين جماعت دو سه نفرى، پس از نزول آيه فاصدَعْ بماتؤمَر بود، كه فرمان به علنى ساختن دعوت و تبليغ مىداد.(494)