همه عبادت ها بايد به قصد قربت انجام گيرد و اگر گوشه اى از آن براى غير خدا باشد. باطل است. مثلاً اگر در نماز، يكى از واجبات، براى غير خدا باشد، نماز باطل است.اگر يكى از مستحبات هم ريائى انجام گيرد، يا زمان عبادت (اوّل وقت خواندن) و مكان آن (در صف اوّل يا در مسجد خواندن) براى غير خدا باشد، نماز باطل است. حتى اگر در زمستان، كنار بخارى بايستد كه هم گرم شود و هم نماز بخواند، باز عبادتش باطل است.خداوند، عملى را مىپذيرد كه از جهت شرايط زمانى و مكانى و كيفيّت و خصوصياتش، همه خالص باشد و براى او شريكى قرار داده نشود: وَلاَيُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ اءَحَدَا(246)در حديث است: اگر رزمنده اى در جبهه، بخاطر تعقيب يا بدست آوردن غنائم جنگى يا اظهار قدرت و شجاعت و امثال اين ها بجنگد، ارزش ندارد.(247)داشتن اخلاص و دورى از ريا، به قدرى حسّاس و مشكل است كه در حديث از امام عسكرى عليه السلام مىخوانيم:ورود شرك در كارهاى انسان از حركت مورچه در شب تاريك، روى سنگ سياه سخت، بى نمودتر است.(248)حضرت على عليه السلام درباره اخلاص، سخنان بسيارى دارد كه به چند نمونه اكتفا مىشود:(249)اَلاْخْلاصُ غايَةٌ نيّت خالص، نهايت مطلوب و هدف نهايى است.اَلاْخْلاصُ فَوزٌ اخلاص، رستگارى است.اَلاِيمانُ اِخْلاصُ الْعَمَلِ ايمان، خالص ساختن كار است.اَلاْخْلاصُ اَعْلىَ الايمانِ اخلاص، بلندترين جايگاه ايمان است.اَلعملُ كُلُّهُ هِباءُ اِلاّ ما اُخْلِصَ فيههمه تلاش ها بر باد است مگر آنكه داراى اخلاص باشد.ثَمَرةُ الْعِلْمِ اِخْلاصُ الْعَمَلنتيجه علم به عظمت خدا آن است كه انسان براى غير او كار نكند.بِالاِخْلاصِ تُرفَعُ الاعْمالقبولىِ و بالا رفتن اعمال، به اخلاص بستگى دارد.لَوْ خَلَصَتِ النَّياتُ لَزَكَّتِ الاعْمالاگر نيّت ها خالص باشد، اعمال به رشد و بالندگى مىرسد.مَنْ اَخْلَصَ بَلَغَ الا مالهر كه فقط براى خدا كار كند، به خواسته ها مىرسد.و... احاديث بسيار ديگر، كه همه نشان دهنده جايگاه والاى اخلاص و نيّت خالص در ارزشگذارى اعمال و بهره دهى كارها در دنيا و آخرت است.
لطفا منتظر باشید ...
