مثل نماز عيد، دو ركعت است و ركعت اوّل، پنج قنوت و ركعت دوّم چهار قنوت دارد و بهتر است كه با جماعت خوانده شود.در قنوت ها، هر دعايى مىتوان خواند، ولى بهتر است دعايى خوانده شود كه در آن، از خداوند، طلب باران شده باشد و قبل از هر دعا، صلوات بر پيامبر و آلش فرستاده شود. مستحب است كه حمد و سوره اش بلند خوانده شود.از آنجا كه اين نماز، براى جلب رحمت پروردگار است، در مستحبّات آن امورى ذكر شده كه همه، حالتِ رقّت و زارى و نياز بندگان را مىرساند و جلب رحمت مىكند، از جمله:مردم سه روز، روزه بگيرند و روز سوّم به صحرا روند و نماز بخوانند.زير آسمان جمع شوند.پا برهنه باشند،مردم، منبر را با خود به صحرا ببرند، مؤذن ها هم همراه باشند. پيران و كودكان و چهار پايان را هم با خود ببرند،بچه ها را از مادران جدا كنند تا صداى گريه و ضجّه زياد شود.مانع بيرون رفتن كفّار همراه خود شوند،امام جماعت و مردم، در كمال خشوع و وقار و درخواست، به بيابان بيرون روند، جاى پاكى را براى نماز، انتخاب كنند...(562)و نيز، وقتى نماز به پايان رسيد، پيش نماز به منبر رود، و عباى خود را واژگونه يا پشت و رو بر دوش افكند، با صداى بلند، صد بار تكبير بگويد، رو به مردم سمت راست كرده، صد بار بلند، سبحان الله بگويد، سپس به مردم طرف چپ روى كرده و صد بار با صداى بلند، لا اله الاّ الله بگويد، مانعى ندارد كه مردم هم با صداى بلند، اين شعارها را بدنبال پيشنماز، تكرار كنند، چرا كه رحمت و مغفرت را بهتر جلب مىكند.آنگاه، امام جماعت و مردم، دست به دعا بردارند، و بسيار التماس و دعا كنند و بنالند و بخواهند، و امام جماعت، خطبه بخواند و از خداوند، طلب باران كند. و بهتر است از خطبه هايى كه از معصومين عليه السلام نقل شده استفاده شود. مانند آنچه از حضرت امير عليه السلام (563) و امام سجّاد عليه السلام (564) نقل شده است.
لطفا منتظر باشید ...
