گفتيم كه ممكن است عملى صحيح باشد ولى مورد قبول قرار نگيرد، مثل جنس بى مشترى. در احاديث، نماز برخى از افراد را فاقد ارزش و مردود به حساب آورده اند، كه به چند نمونه اشاره مىشود:
1- بى تفاوت ها
امام صادق عليه السلام فرمود: نماز كسانى كه نسبت به برهنگان و آوارگان جامعه بى تفاوتند، قبول نيست.(178)
2- حرام خواران
پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله فرمود: نماز حرام خواران، مثل بناى ساختمان بر ريگ است. الصَّلاةُ مَعَ اَكْلِ الْحَرامِ كَالبِناءِ عَلَى الرَّملِ(179)
3- بى تعهدان در خانه
رسول خدا صلّى الله عليه وآله فرمود: نماز زنى كه از درآمد شوهر بهره مند مىشود ولى به مسئوليت الهى خود عمل نمى كند، پذيرفته نيست.(180)
4- تاركان زكات
در قرآن در اكثر موارد، پرداخت زكات را در كنار بر پا داشتن نماز آورده، و در احاديث بسيارى آمده كه نماز آنانكه زكاتِ مال خويش را نمى دهند، پذيرفته نمى شود.(181) روزى رسول خدا صلّى الله عليه وآله وارد مسجد شد و نه نفر را به جرم اينكه زكات نمى دادند، از مسجد بيرون كرد، سپس اقامه نماز نمود. آرى، رابطه با خدا بايد در كنار رابطه با محرومان جامعه باشد.
5 افراد لاابالى
نماز كسى كه اهل تقوا نيست، يا ركوع و سجودش را در نماز به طور مطلوب انجام نمى دهد، پذيرفته نيست.(182)
6- حاقن و حاقب
حاقن و حاقب، يعنى كسى كه بول و غائط خود را نگاه مىدارد و بدينوسيله به خود فشار آورده و دچار ضررهاى جسمى مىشود. اين كار، علاوه بر زيان براى سلامتى، در نماز هم موجب عدم تمركز فكر مىشود و حضور قلب را از بين مىبرد. امام صادق عليه السلام فرمود: نماز چنين كسانى قبول نمى شود.(183)
7- پيش نماز غير محبوب
گاهى در مسجدى، ممكن است مردم به پيش نمازى علاقه نداشته باشند و او را قبول نكنند ولى او بخاطر حفظ خود، حاضر نباشد مسجد يا پايگاه خود را رها كند. طبيعى است كه چنين موردى، موجب بروز برخورد و خلوت شدن نماز جماعت مىشود. در روايات، نماز جماعت چنين كسانى مردود شمرده شده است.(184)