انتخاب امام جماعت - پرتوی از اسرار نماز نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

پرتوی از اسرار نماز - نسخه متنی

محسن قرائتی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

انتخاب امام جماعت

از آنجا كه در امام جماعت، برترى و فضيلت بر ديگران شرط است، اگر در موقعيّتى، چند نفر شايستگى آنرا داشتند كه به آنان اقتدا شود، باز هم اوصاف و شرايطى به عنوان اولوّيت در روايات مطرح است كه آموزنده است و گرايش به ارزشها و انتخاب بهتر را مىآموزد. از جمله:

1- كسى كه قرائت نمازش بهتر باشد. اقْرئهم

2- كسى كه در هجرت، پيشقدم باشد. اَقْدَمُهم هِجَرةً

3- كسى كه دين شناس تر و در مراتب علمى برتر باشد.

اَعْلَمُهم بالسُنةِ واَفْقَهَهُمْ فى الدّين

4- كس كه سنّ بيشترى داشته باشد. فَاَكْبَرُهم سِنّاً

5 كسى كه انس او با قرآن بيشتر باشد.

6- كسى كه زيباتر و خوشروتر باشد.(516)

7- صاحب منزل، از مهمان در امام جماعت شدن مقدّم است.

8 امام جماعت دائمى، بر افراد تازه وارد به مسجد، مقدّم است.

در ميان امتيازات، به مسئله (عالِم بودن) بيش از هر چيزى تكيه شده است. اين دانايى و اعلميّت، در همه مواردى كه نوعى رهبرى و پيشوايى در كار است، شرط و امتياز است. در حديث است: مَنْ صَلّى بقومٍ وَ فيهم مَنْ هُوَ اَعْلَمُ مِنْهُ لَمْ يَزَلْ اَمْرُهم اِلَى السِّفالِ الى يوم القيامةِ(517)

كسى كه امامت نماز و پيشوايى گروهى را به عهده بگيرد، در حالى كه ميان آنان، داناتر از او هم باشد، وضع آن جامعه تا قيامت، همواره رو به سقوط و پستى است.

البته همچنان كه در حديثى گذشت، امام جماعت بايد مورد پذيرش و قبول مردم باشد. اين مقبوليّت، از راه علم و پاكى و عدالت و تواضع و اخلاق نيكو بدست مىآيد.

نبايد غفلت داشت كه گاهى دشمنان و اهل نفاق، براى ضربه زدن به اسلام و روحانيت، امام جماعتى را با شايعه و تهمت و دروغ، بدنام مىكنند تا او را به انزوا بكشند. هشيارى مردم، خنثى كننده اين نقشه شيطانى است. پشت سر كسى نبايد به جماعت ايستاد كه با فسق و گناه و بدرفتارى، مقبوليت خود را از دست داده است، نه آنكه دست هاى مرموز دشمن، او را از نظرها انداخته باشد!...

/ 184