وقتى رحمت الهى (باران) قطع شود و چشمه ها و قنات ها بخشكد و كمبود آب پديد آيد، براى نزول رحمت الهى و آمدن باران، نماز مىخوانند. نام اين نماز، نماز استسقاء يا نماز باران است.اين نيز، يك درس توحيدى و توجّه دادن به قدرت و رحمت الهى است، زيرا در خشكسالى و قحطى و بى آبى، از دست هيچكس، كارى برنمى آيد، تنها خداست كه مىتواند با فرستادن ابرهاى باران زا، رحمت خويش را بر سر مردم بگسترد.خداوند مىفرمايد:قُل اءراءيتُم اِن اءصبَح مائُكم غَورا فَمَن يَاءتيكم بِماءٍ معين (554)بگو: اگر آب شما بخشكد، چه كسى براى شما آب گورا مىآورد؟بى آبى يك منطقه و نيامدن باران، نشانه قهر خدا و گاهى به سبب گناهانى است كه مردم جامعه انجام مىدهند. پس توجّه به خدا و گريه و التماس و توبه و تضرع، سبب مىشود خداوند عنايت كند و كم آبى را بر طرف سازد. نماز باران براى جلب رحمت خداوند است.